Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3290 Esas 2022/7374 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ





TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25.04.2019 tarih ve 2017/476 E- 2019/216 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 05.02.2021 tarih ve 2019/985 E- 2021/132 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin Türk Patent nezdinde 25.08.1998 tarih ve 98/011749 sayı ile tescilli “PRO PLAN” markasının sahibi olduğunu, markasını Türkiye’de ve dünya çapında en çok tercih edilen hayvanların beslenmesine yönelik ürünler üzerinde kullandığını ve tanınmış bir marka olduğunu, davalının 29, 30 ve 31. sınıfları kapsayacak şekilde 2016/66600 sayılı “PRO PLAN” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, Markalar Dairesi Başkanlığınca davalının başvurusu kapsamındaki “Hayvan yemleri” ürünlerinin başvurudan çıkartılarak kalan ürünler için markasının Resmi Marka Bülteninde yayınlandığını, müvekkilinin dava konusu marka başvurusuna, kapsamında bulunan 31. sınıfa dahil tüm mallar yönünden, yaptığı itirazın nihai olarak YİDK tarafından kısmen reddedildiğini, oysa davaya konu marka kapsamında kalan malların müvekkili markasının kapsadığı mallarla benzer olduğunu, ihtilaflı markaların da aynı olduğu düşünüldüğünde markalar arasında karıştırılma ihtimali olacağını, dava kapsamındaki ürünler yönünden de dava konusu başvurunun 556 sayılı KHK’nın 8/1(b) hükmü uyarınca reddi gerekirken aksi yönde karar verilmesinin hatalı olduğunu, dava konusu marka kapsamında 31. sınıfta yer alan “İşlenmemiş tarım ve bahçecilik ürünleri, tohumlar. Ormancılık ürünleri. Canlı ve kurutulmuş bitkiler ve otlar. Malt (insan tüketimi için olmayan).” ürünleri ile müvekkili markası kapsamındaki 31. sınıfa dahil “evcil hayvanlar için gıdalar ve yemler” ürününün benzer olduğunu ileri sürerek, davalı şirketin 2016/66600 sayı ile yapmış olduğu marka tescil başvurusuna müvekkili şirket tarafından yapılan kısmi itirazın 31. sınıftaki “İşlenmemiş tarım ve bahçecilik ürünleri, tohumlar. Ormancılık ürünleri. Canlı ve kurutulmuş bitkiler ve otlar. Malt (insan tüketimi için olmayan)” emtiaları yönünden kısmen reddine dair YİDK tarafından verilen 2017-M-8856 sayılı kararın iptali ile tescili halinde markanın belirtilen emtialar yönünden kısmen hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı şirket vekili, davaya cevap vermemiş, katıldığı duruşmalarda davanın reddini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, davaya konu başvuru kapsamından çıkarılmayan mallar bakımından aynı ve benzer olma koşulunun sağlanamadığını, söz konusu mallar ve hizmetler bakımından başvuruya konu işaret ile iddialara mesnet markalar arasında ortalama tüketicinin görsel, işitsel ve kavramsal algısı bakımından ilişkilendirilme ihtimali de dahil iltibasa neden olacak herhangi bir benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu marka başvurusu ile itiraza mesnet gösterilen davacı markasının aynı/benzer olduğu; markaların emtia listelerinin çekişme konusu “31. sınıf: 31/01 İşlenmemiş tarım ve bahçecilik ürünleri, tohumlar. 31/02 Ormancılık ürünleri. 31/04 Canlı ve kurutulmuş bitkiler ve otlar. 31/06 Malt (insan tüketimi için olmayan)” bakımından benzer ve ilişkili mallardan oluştuğu, bu sebeple de markalar arasında işbu emtialar bakımından 556 sayılı KHK’nin 8/1-b maddesi anlamında “karıştırılma ihtimali”, tescil engeli ve hükümsüzlük nedeni bulunduğu, davacının PRO PLAN markasının “tanınmış marka” olduğu iddiasının ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, TPMK YİDK'nın 16.10.2017 tarih 2017/M-8856 sayılı kararının, davacı itirazlarının reddi yönünden iptaline, tesciline karar verilen 31. Sınıfta yer alan "işlenmemiş tarım ve bahçecilik ürünleri, tohumlar. Ormancılık ürünleri. Canlı ve kurutulmuş bitkiler ve otlar. Malt (insan tüketimi için olmayan)" emtiaları yönünden hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı TPMK vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, tarafların marka işaretleri arasında ayniyet derecesinde benzerlik bulunduğu konusunda uyuşmazlık bulunmadığı, davacının itirazına mesnet marka kapsamında 31. sınıfta yer alan "Evcil hayvanlar için gıdalar ve yemler" emtiası ile davalı şirket adına tescilli marka kapsamında bulunan ve dava konusu edilen 31. sınıfta yer alan "İşlenmemiş tarım ve bahçecilik ürünleri, tohumlar. Ormancılık ürünleri. Canlı ve kurutulmuş bitkiler ve otlar. Malt (insan tüketimi için olmayan)" emtiaları arasında, 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi uyarınca benzerlik olduğunun mahkemece görüşüne başvurulan bilirkişi heyet incelemesi ile tespit edildiği, mahkemece davanın kabulüne dair verilen kararda herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle davalı TPMK vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPMK vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı TPMK'dan alınmasına, 25/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.