MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-

Davacı vekili, müvekkilinin davalı kooperatifin üyesi olduğunu, müvekkilinin dava dışı üçüncü kişinin davalıdan almış olduğu krediye kefil olduğunu, 23.02.2005 tarihli genel kredi sözleşmesinde kefilin sorumlu olacağı miktarın belirli olmadığını, “ kredi limiti ” ibaresinin yanında “ 30.000 ” şeklinde belirsiz bir ibarenin yazılmış olduğunu, sözleşme tarihinde 5083 sayılı kanun gereğince hem YTL’nin hem de TL’nin yürürlükte bulunduğunu, sözleşmede hangi para biriminin kastedildiğinin açıkça belirtilmediğini, dava dışı üçüncü kişinin sözleşmeden kaynaklanan borcu için yapılan icra takibinde müvekkilinin traktörünün haczedildiğini ileri sürerek söz konusu kefalet sözleşmesi nedeni ile müvekkilinin borçlu olmadığın tespiti ile % 40 oranından aşağı olmayacak tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davaya konu sözleşmedeki kredi limitinin “ 30.000 YTL ” olduğunu, sözleşme gereğince davacının hem müşterek borçlu ve müteselsil kefil olduğunu, davacının sorumlu olduğu miktarın da kredi limiti kadar olduğunu savunarak davanın reddini ve % 40 oranından aşağı olmayacak tazminatın davacıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlar ve tüm dosya kapsamına göre, 5083 sayılı kanununa göre 01.01.2005 tarihinden itibaren para biriminin YTL olarak düzenlendiği, sözleşmenin imzalandığı 23.02.2005 tarihi itibari ile yazılmış olan kredi ve kefalet limitinin 30.000 YTL olarak kabulünün gerekeceği, sözleşmede kredi limiti düzenlenmiş olduğundan davacının da sorumlu olduğu miktarın belirli olduğundan davacının kefaletinin geçerli olduğu ve icra takibinin durdurulması yönünde tedbir kararı verilmediğinden davalının tazminat istemlerinin yerinde olmadığı gerekçesi ile dava ve tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 21.12.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.