Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4964 Esas 2022/6922 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 9. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 30.03.2021 tarih ve 2020/18 E. - 2021/74 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin M plakalı minibüs işletirken ... Büyükşehir Belediyesi Ulaşım Koordinasyon Kurulu'nun minibüslerin 18+1 kapasiteli araçlara dönüştürülmesi kararı çerçevesinde bir adet özel halk otobüsü aldığını, bir kısım otobüs sahiplerinin belediye kararlarının iptali için idari yargıda açtığı davalar devam ederken Minibüsçüler Odası ile Özel Halk Otobüsleri Kooperatifi arasında düzenlenen protokol uyarınca minibüs sahiplerinin özel halk otobüsçülerini zarara uğrattıkları gerekçesiyle minibüsçülerin kişi başı 38.100.-TL'yi otobüs sahiplerine ödeneceğinin kararlaştırıldığını, düzenlenen protokollerde idari yargıdaki davaların geri çekilmesi, her iki oda arasında ortak havuzun kurulması ve eşit şartlarda çalışma yapılması hususlarında anlaşıldığını, bu kapsamda müvekkilinin 38.100.-TL tutarında bono keşide ederek davalıya verdiğini, 20.06.2011 tarihinde de bononun ödendiğini, ancak idare mahkemesi kararı ile belediye kararının iptal edildiğini, müvekkilinin 38.100.-TL fakirleşip davalının bu tutarda sebepsiz zenginleştiğini ileri sürerek 38.100.-TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, UKOME kararı ile minibüslerin kaldırılıp minibüsçü esnafına 18+1+9 kapasiteli otobüs alma hakkının verildiğini, bunun otobüsçü esnafını zarara uğrattığını, otobüs sahiplerinin gördüğü zarara karşılık minibüsçü esnafı tarafından 72 adet otobüsün alınarak özel halk otobüsü sahiplerine verilmesine karar verildiğini, bu karara ilişkin protokolde özel halk otobüsçülerinin zarar gördüğünün açıkça belirtildiğini, 72 adet otobüs alınması kararının daha sonra bedele dönüştürüldüğünü, buna göre her minibüsçü esnafının 38.100.-TL ödemesine dair protokol düzenlendiğini, bu tutarın uğranılan zararın karşılığı olduğunu, devamında yapılan sözleşme ve protokoller ile taraflar arasında anlaşmanın sağlanarak tek çatı altında faaliyet gösterilmeye başlandığını, İdare Mahkemesinin iptal kararının uygulamaya geçmediğini, zira Oda ve Kooperatifin mutabakata vardığını, davacının 2008 yılından beri fiilen aracını arttırmış kapasite ile kullanmaya devam ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, UKOME’nin iptale konu kararı sonrasında minibüsçü esnafının kapasitesi artırılmış araçlarla çalışmaya başlamasının özel halk otobüsü sahiplerinin zararına yol açtığı, bu nedenle davacı tarafından da 38.100,00TL’nin özel halk otobüsü sahiplerinin uğradığı zarar için verildiği, özel halk otobüsü sahiplerinden bazılarının idari davalardan feragat edip etmemesinin dava konusu uyuşmazlık için bir anlam ifade etmediği, kazandırmanın temelini UKOME’nin iptal edilen 26.10.2007 tarihli ve 2007/10-170 sayılı kararı değil davalının uğradığı zararın oluşturduğu, UKOME kararı iptal edilmesine rağmen UKOME’nin aldığı yeni kararlar doğrultusunda eski uygulamanın devam ettirildiği, kazandırmaya konu hukuki sebebin ortadan kalkmış olmasından bahsedilemeyeceği, sebepsiz zenginleşme söz konusu olmayacağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 12/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.