Samsun Ceza Kararları - Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2137 Esas 2020/2312 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2137
Karar No: 2020/2312
Karar Tarihi: 26.11.2020

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2137 Esas 2020/2312 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, tefecilik suçundan mahkumiyet kararı verdi. Sanık, aldığı alacaklara yüksek faiz oranlarıyla kendini zenginleştirmek için tefecilik yaptığı suçlamasıyla yargılanıyordu. Mahkeme, suçun tefecilik suçuna yönelik olduğunu ve alacağını teminatlı hale getiren fiiller de dahil olmak üzere suçun koruduğu hukuki yararların dikkate alındığından dolayı başka suçlarla ilgili bir değerlendirme yapmanın gerekli olmadığı sonucuna vardı. Kararda hatalı olan suç tarihi düzeltildi ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı da dikkate alındı. Sanığın temyiz itirazları kabul edilerek hüküm bozuldu ve düzeltildi. Bu karar, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi kapsamında verildi.

9. Ceza Dairesi 2020/2137 E. , 2020/2312 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın tefecilik suretiyle kazanç sağlamaya yönelik kastı ve atılı suçlara ilişkin eylemlerin korudukları hukuki yararlar dikkate alındığında, alacağını teminatlı hale getirmeye yönelik fiiller de dahil hukuksal anlamda fiilin sadece tefecilik suçuna vücut vereceği gözetildiğinde, 5464 sayılı Yasa"ya muhalefet suçunun oluşup oluşmadığına ilişkin değerlendirmede bulunmaya gerek görmeyen Mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bu yönüyle bozma isteyen düşünceye iştirak olunmamıştır.
Gerekçeli karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, suça konu eylemlerin gerçekleştirildiği en son tarih olan "28/11/2011" olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Hükmün ikinci paragrafında sanığın 3 yıl hapis ve 7 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, üçüncü paragrafında ise öngörülen adli para cezasının günlüğü 20,00 TL"den çarpılmak sureti ile 140,00 TL adli para cezasına çevrildiği, devam eden paragrafta neticeten sanığın 3 yıl hapis ve 7 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek hükümde karışıklığa neden olunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hüküm fıkrasında mükerrer olarak yer alan “Sanığın neticeten 3 Yıl Hapis ve 7 Günlük Adli para Cezası ile Cezalandırılmasına " şeklindeki ibarenin hüküm fıkrasından çıkarılması ile yerine " Sanığın neticeten 3 yıl hapis ve 140,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına," şeklindeki ibarenin getirilmesi suretiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.