MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dava dilekçesinde; davacının maliki olduğu taşınmazda davalı şirketin 01.05.2000 başlangıç tarihli 10 yıl süreli kira sözleşmesi gereğince kiracı olarak bulunduğunu, kira sözleşmesi süresinin 01.05.2010 tarihinde sona ermesine ve davalı tarafa taşınmazı tahliye etmesi için ihtarname gönderilmesine rağmen taşınmazın tahliye edilmediğini, kira sözleşmesinin yenilenmemesi nedeniyle fuzuli şagil durumuna düşen davalının halen taşınmazı kullanmaya devam ettiğini belirterek 2010 Mayıs ayından itibaren aylık 15.000 TL ecrimisilin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, davacı vekili 26.04.2011 tarihli ıslah dilekçesi ile talebini 34.500 TL olarak ıslah etmiştir
Davalı vekili; davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; bilirkişi raporu doğrultusunda 34.500,00 TL ecrimisilin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ecrimisil, kötü niyetli şagilin ödemekle sorumlu bulunduğu tazminattır. Bu nedenle ecrimisil davaları haksız fiil benzeri davalar olup, ecrimisil miktarının en çoğu tam kar mahrumiyeti en azı ise asgari kira bedelidir.
Yargıtayın yerleşmiş uygulamaları doğrultusunda kira geliri üzerinden ecrimisilin belirlenmesinde, taşınmazın dava konusu ilk dönemde mevcut haliyle serbest koşullarda getirebileceği kira parası emsal kira sözleşmeleri ile karşılaştırılarak (taşınmazın büyüklüğü ve çevre özellikleri de nazara alınarak) rayice göre belirlenir. Sonraki dönemler için ecrimisil miktarı ise, ilk dönem için belirlenen miktara ÜFE (TEFE) artış oranının tamamı yansıtılmak suretiyle belirlenecek miktardan az olamaz.
Bilirkişi raporunu hazırlarken, raporun dayanağı olan somut ve özel nedenleri bilimsel verilere uygun olarak göstermek zorundadır. HMK"nun 279/2. maddesi hükmüne göre; bilirkişi raporu Yargıtay denetimine de elverişli olacak şekilde bilgi ve belgeye dayanan gerekçe ihtiva etmelidir. Ancak bu şekilde hazırlanmış raporun denetimi mümkün olup, hüküm kurmaya dayanak yapılabilir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, emsal değerlendirmesi yapılmadan, dava konusu taşınmazın toplam arsa bedeli üzerinden yıllık % 5 oranında ecrimisil bedeli ödenmesi gerekeceğinden bahisle bu hesaplama yöntemi esas alınarak ecrimisil bedeli tespit edilmiş ve hesaplanan miktardan daha düşük olan davacının talep ettiği aylık kira bedeli üzerinden hüküm kurulmuş ise de, bu haliyle bilirkişi raporu hüküm kurmaya elverişli ve yeterli değildir.
O halde mahkemece; mahallinde üç kişilik bilirkişi kurulu ile yeniden keşif yapılarak, benzer yerlerin kira sözleşmeleri getirtilerek (resen emsal araştırması yapmak ya da taraflardan emsal göstermeleri istenmek suretiyle) incelenmeli, taşınmazın büyüklüğü ve çevre özellikleri de nazara alınarak, öncelikle dava konusu yerin ilk dönemde arsa olarak serbest koşullarda getirebileceği kira parası rayice göre belirlenmeli, sonraki dönemler için ise, ilk dönem için belirlenen miktara TÜİK"ce yayımlanan ÜFE artış oranının tamamının yansıtılması suretiyle bulunacak miktardan az olmamak koşuluyla ecrimisil hesabı yapılarak karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 08.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.