Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 50, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın idaresindeki otomobille, geceleyin, bölünmüş tek yönlü ve çok şeritli D100 karayolunda seyrederken direksiyon hakimiyetini kaybederek soldaki bariyerlere çarparak karşı yöne ait yola girip, buradan gelmekte olan araçla çarpışmaları sonucunda birden çok kişinin yaralanmasına neden olması şeklinde gerçekleşen olayda, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken; suçun işleniş biçimi, mağdurlardan birinin orta derecede kırık oluşturacak, diğerlerinin ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmış olmaları nazara alınıp adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun olarak makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asgari sınırdan çok fazla ayrılmak suretiyle ceza tayini,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan "sanığın kastının yoğunluğu" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
3-Sanığın asli kusurlu olduğundan ve yerleşik Yargıtay içtihatlarından söz edilerek soyut ve yasal olmayan gerekçeye dayanılarak TCK"nın 62. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 20.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.