MAHKEMESİ : Uşak 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 24/09/2013
NUMARASI : 2013/68-2013/61

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılardan Kurum ve İ.. K.. vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 01.09.1994-05.04.2003 tarihleri arasında davalılara ait işyerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının davalı B.. K.. aleyhine açtığı davanın reddine, davacının davalı İ.. K.."a ait 10549.64 sicil numaralı işyeri ile diğer davalı Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilmeksizin 01/09/1994-31/12/1994 tarihleri arasında 120 gün, 01/01/1995-31/12/1999 tarihleri arasında 1800 gün, 01/01/2000-17/01/2000 tarihleri arasında 17 gün olmak üzere toplam 1937 gün asgari ücret ile çalıştırıldığının tespitine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/8. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
506 sayılı Yasa"nın 79/10. maddesi gereğince; yönetmelikle tespit edilen belgeler işveren tarafından verilmeyen sigortalıların çalıştıkları hizmetlerinin geçtiği yılın sonundan başlayarak 5 yıl içerisinde dava açacakları hükmü öngörülmüştür. Maddede belirtildiği üzere, yönetmelikle tespit edilen belgelerin verilmesi durumunda 5 yıllık hakdüşürücü süreden bahsedilemeyeceği açıktır. Yerleşik Yargıtay görüşü; birden ziyade işe giriş bildirgesi verilmesi halinde çıkış yok ise ilk işe giriş bildirgesi ile son işe giriş bildirgesinin verildiği tarihler arasında geçen çalışmaların hak düşürücü süreye uğramayacağı, çıkış varsa hak düşürücü sürenin her kesim çalışma için ayrı ayrı hesaplanacağı, çıkış tarihinden sonra işçinin aynı işyerinde çalışmasını sürdürmesi veya hak düşürücü süre içerisinde tekrar aynı işyerine girerek çalışmasının hak düşürücü sürenin işlemesine engel olmayacağıdır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının 05.05.1995-19.021995 tarihleri arasındaki çalışmalarının dava dışı işyerinden Kurum"a bildirildiği, 01.09.1996-01.09.1999 tarihleri arasındaki 946 günlük çalışmalarının da Bir Eylül Yapı Ortaklığı tarafından Kurum"a bildirildiği, 18.01.2000-31.03.2000 tarihleri arasındaki 73 günlük çalışmalarının da davalı İ.. K.. tarafından Kurum"a bildirildiği, tanık beyanlarından Bir Eylül Yapı Ortaklığı"nın başkanlığını davalı İ.. K.."ın yaptığı, davacıyı davalı İzzet"in işe aldığı, İzzet"in beyaz eşya işyeri olduğu, davacıyı hem beyaz eşya işyerinde hem de ortaklığın işyerinde çalıştırdığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda; davacının 05.05.1995-19.02.1995 tarihleri arasındaki çalışmalarının dava dışı işyerinden Kurum"a bildirildiği anlaşıldığından, 19.02.1995 öncesi tespiti istenen sürelerin hakdüşürücü süreye uğradığı düşünülmeden ve Bir Eylül Yapı Ortaklığı tarafından Kurum"a bildirimi yapılan sürelerin dışlanmaması suretiyle yazılı şekilde verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davalılardan İ.. K.."a iadesine, 04.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.