MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen kira parasının tesbiti davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dava dilekçesinde, mülkiyeti davacı tarafından 02.11.2006 tarihinde devralınan ... İli, ... İlçesi,... No: 117, Kat:6 13 nolu dairede davalının kiracı olarak oturduğunu, davacının, dava konusu gayrımenkulü satın aldığını, aylık kira bedellerinin davacının hesabına ödemesinin davalıya ihbar edildiğini ancak, davalı tarafından kira bedelinin ödenmediğini belirterek 01.06.2008 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 1.500,00 TL olarak tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; davacı ile aralarında yapılmış bir kira sözleşmesi olmadığını, davacının kötüniyetli olduğunu belirterek davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile, dava konusu yerin aylık kira bedelinin 19.02.2009 tarihinden geçerli olmak üzere 1.700 TL olarak tespit edilmiş, hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, taraflarca dosyaya emsal kira sözleşmesi sunulmadığı, haricen yapılan araştırmada dava konusu mecurla aynı özellikleri taşıyan boş ve kiralık bir taşınmazın aynı mahalde bulunamadığı belirtilmiş ve emsal incelemesi yapılamamıştır. Taşınmazın boş olarak kiraya verilmesi halinde azami kira gelirinin 1.700,00 TL olabileceği belirtilmiştir.
18.11.1964 gün ve 2/4 sayılı YİBK ve yerleşik Yargıtay uygulamalarına göre "hak ve nesafet ilkesi uyarınca hakim bu sınırlamayı yaparken, öncelikle tarafların tüm delilleri varsa emsal kira sözleşmeleri aslı veya onaylı örnekleri dosyaya alınmalı, bilirkişi marifetiyle kiralanan taşınmaz ve taraf emsalleri tek tek görülüp incelenmeli, böylece elde edilen veriler somutlaştırılarak, dava konusu yer ile ayrı ayrı (konumu, çevresi, niteliği, kullanım şekli, kira başlangıç tarihi, kira süreleri vb.) kira parasına etki eden tüm nitelikleri karşılaştırılmalı, emsal kira bedellerinin niçin uygun emsal olup olmadığı somut gerekçelerle açıklanmalı, dava konusu taşınmazın yeniden kiraya verilmesi halinde getirebileceği kira parası belirlenmeli, hakimce bu kira parası dikkate alınmak suretiyle hak ve nesafete, özellikle tarafların kira sözleşmesinden bekledikleri amaçlarına uygun makul bir kira parasına hükmedilmelidir.
Mahkemece yukarıda açıklanan yönleri içermeyen genel ifadeli bilirkişi raporuna itibar edilerek eksik incelemeyle hüküm kurulması usul ve yasaya YİBK"na ve yerleşik Yargıtay uygulamalarına aykırı olup bozma nedenidir.
Ayrıca, mahkemece hak ve nesafet uygulamasına göre kira parasına hükmedilmesine karşın, davalının eskiden beri taşınmazda kiracı olduğu gözetilerek dava konusu yerin bilirkişi raporunda tespit edilen kira parasından indirim yapılması gerektiğinin dikkate alınmaması da doğru görülmemiştir.
Bundan ayrı olarak, HUMK.nun 74.maddesi (6100 sayılı HMK.nun 26.maddesi) gereğince hakim tarafların talep sonuçları ile bağlı olup, ondan fazlasına karar veremez. Davacı tarafça aylık kira bedelinin 1.500 TL olarak tespiti talep edilmişken, talep aşılarak kira parasının 1.700 TL olarak tespiti doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.05.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.