MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, ikramiye ile giyim ve yakacak yardımı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 01.08.1996-23.10.2012 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde şoför olarak çalıştığını, iş sözleşmesinde düzenlenen ikramiye, giyim ve yakacak yardımı alacaklarının ödenmediğini belirterek söz konusu işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacıya tüm alacaklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Uyuşmazlık; iş sözleşmesinden kaynaklanan işçilik alacaklarının, işverence, işçi aleyhine olarak değiştirilip değiştirilemeyeceği noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun “Çalışma Koşullarında Değişiklik ve İş Sözleşmesinin Feshi” başlıklı 22. maddesinde iş yeri koşullarında yapılacak esaslı değişikliklerin yapılabilme koşulları düzenlenmiştir.
4857 sayılı Kanun"un 22. maddesinde: “İşveren, iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamaz. İşçi değişiklik önerisini bu süre içinde kabul etmezse, işveren değişikliğin geçerli bir nedene dayandığını veya fesih için başka bir geçerli nedenin bulunduğunu yazılı olarak açıklamak ve bildirim süresine uymak suretiyle iş sözleşmesini feshedebilir. İşçi bu durumda 17 ila 21 inci madde hükümlerine göre dava açabilir.
Taraflar aralarında anlaşarak iş sözleşmesindeki koşulları her zaman değiştirebilir. Çalışma koşullarında değişiklik geçmişe etkili olarak yürürlüğe konulamaz.” hükmünü içermektedir.
Madde metninde de açıkça “…işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamayacaktır.
4857 sayılı Kanun"un 22. maddesinin birinci fıkrasının asıl konuluş amacı işverenin tek taraflı değişiklik işlemlerine karşı işçiyi korumak; işçinin isteği dışında işini, işyerini ve diğer çalışma koşullarını değiştirecek işveren davranışlarına engel olmaktır.
Taraflar arasında düzenlenen iş sözleşmesinde ve yönetmelik hükümlerinde ikramiye, giyim ve yakacak yardımı ödemesi düzenlendiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda işyerinde ikramiye, giyim ve yakacak yardımı ödenmesi uygulaması bulunduğu dosya içeriği ile sabit olmasına rağmen, işverence davacının yazılı muvafakati alınmadan tek taraflı olarak 2006 yılından itibaren kaldırılmıştır. Dairemizce de benimsenen Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.02.2013 tarih 2012/9-1168 esas, 2013/281 karar sayılı kararına göre davalı işverence çalışma koşullarında bu şekilde yapılan değişiklik davacı işçiyi bağlamaz. Bu itibarla yazılı gerekçe ile reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Ayrıca işyerindeki ikramiye, giyim ve yakacak yardımı ödenmesi uygulamasına ilişkin olarak tanıkların beyanları yeniden ayrıntılı şekilde tespit edilmeli ve işyeri uygulamalarına dair kayıtlar ve ödeme belgeleri de davalı işverenden celp edilerek sonucuna göre söz konusu işçilik alacaklarının miktarları tespit edilerek hüküm kurulmalıdır. Eksik incelemeye dayalı karar verilmesi de isabetsizdir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.05.2016 gününde oyçokluğu ile karar verildi.