Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4505 Esas 2022/6055 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Adana 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 06.01.2021 tarih ve 2018/416 E. - 2021/2 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının, davalı bankanın Cemalpaşa şubesinden % 0,97 faiz oranı ile 163.000.-TL tutarlı kredi kullandığını, 16.07.2013 tarihine kadar kredi taksitlerini düzenli ödediğini, 135.157,16 TL kalan ana para borcunu taksit gününden 8 gün sonra 137.344,39 TL olarak ödediğini, davacıdan fon, vergi, 8 günlük faiz ve ayrıca 12.315,14 TL erken ödeme komisyonu adı altında tahsilatlar yapıldığını ileri sürürek, haksız olarak alınan toplam 13.725,48 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamada, davanın, kredinin kapatılması sırasında haksız olarak tahsil edildiği iddia olunan masrafların iadesi istemine ilişkin olduğu, davanın, 6335 sayılı Yasa ile değişik 6102 sayılı TTK'nın 5. maddesi hükmünün yürürlüğe girdiği 01/07/2012 tarihinden sonra 04.10.2013 tarihinde açıldığı, kullanılan kredinin ticari kredi olduğu, davaya konu kredi sözleşmesinin 29.j. maddesinde erken kapama ücretinin % 4 olarak belirlendiği, bu oran esas alınmak suretiyle tanzim edilen 12/06/2020 tarihli bilirkişi raporunun hüküm kurmaya elverişli ve itirazları da kapsar nitelikte olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 6.677,34 TL alacağın 24/07/2013 tarihinden itibaren işleyecek ticari avans faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı vekilinin yargılama giderine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince: Mahkemece, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Dava tarihi itibariyle haklılık durumu nazara alınarak, kabul ve reddedilen miktara göre tarafların yargılama gideri ve vekalet ücretinden sorumluluğuna karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiş ise de bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün HUMK’nun 438/7 nci maddesi uyarınca düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) nolu bente açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile mahkeme kararının HÜKÜM fıkrasının 8. bendinin kaldırılarak yerine 8. bent olarak “Davacı vekili tarafından sarf edilen 195,00 TL tebligat gideri, 297,10 TL müzekkere gideri, 1.300,00 TL bilirkişi gideri olmak üzere toplam 1.592,10 TL yargılama giderinin kabul ve red oranına göre 774,54 TL’sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, kalanının davacı üzerinde bırakılmasına” sözcük ve yazı dizisinin eklenmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/09/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.