Hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından sanık ...’ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 143, 151/1, 62/1. (iki kez) ve 52/2. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis ve 2.000,00 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına dair ... 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/06/2015 tarihli ve 2014/974 esas, 2015/744 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 23.03.2016 gün ve 94660652-105-63-14795-2015-Kyb sayılı istemi ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 20/04/2016 tarih ve 2016/132250 sayılı tebliğnamesiyle bozma düşüncesiyle daireye gönderilmiş olduğu görülmekle,
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede,
Dosya kapsamına göre;
1- Olayın gerçekleştiği 07/05/2014 tarihinde 00.30 sıralarında müştekinin evinde bulunduğu esnada evinin önünde kilitli olarak park halinde olan aracından bir ses duyması üzerine aracın yanına gittiğinde kapı camının kırılmış ve ön iki koltuk arasında poşet içindeki bozuk paraların çalınmış olduğunu görmesi üzerine olayla ilgili şikayetçi olduğu, kollukta verdiği ifadesinde hırsızlık yapan kişi yada kişileri görmediğini, ancak çevreden yaptığı araştırmaya göre 16-17 yaşlarında iki şahsın olay yerinden kaçtıklarını beyan ettiği, olayın önce faili meçhul olarak kaldığı, ancak daha sonra araç üzerinden alınan parmak izleri üzerinde ... İl Emniyet Müdürlüğü tarafından yapılan incelemede, araçtan alınan 1 adet parmak izinin, parmak izi veri tabanında kayıtlı bulunan sanık ...’a ait olduğunun anlaşılması üzerine, adı geçen sanık hakkında dava açıldığı ve yapılan yargılama sonucunda da mahkumiyetine karar verildiği anlaşılmış ise de,
Sanık hakkında mahkumiyete esas alınan tek delilin araçtan çıkan parmak izi olduğu, bununla birlikte sanığın tüm aşamalarda suçlamayı reddettiği, müştekinin ise soruşturma ve kovuşturma aşamasında sanığı hiç görmediği ve teşhis işlemi de yaptırılmadığı, aracından yapılan hırsızlık olayı ile ilgili olarak adı geçen sanığın yargılandığından haberi olmadığı, müştekinin süresinden sonra vermiş olduğu sanık lehine temyiz dilekçesinde bu hususa vurgu yaparak esasen sanığı tanıdığını, kendisinin aracı ile pazarlamacılık yaptığını ve sanığın müşterisi olduğu için alışveriş esnasında sanığın parmak izinin araçta bulunmasının doğal olduğunu, kaldı ki kolluk ifadesinde beyan ettiği gibi şüphelilerin muhtelemelen iki genç olduğunu beyan ederek sanık lehine beyanlarda bulunduğu, yine sanık müdafii tarafından dosyaya sunulan dilekçelerde de sanığın pasaport alması nedeni ile parmak izi veri tabanında kayıtlı olduğunu, olayla ilgisi bulunmadığı yönünde beyanlarda bulunduğu cihetle, suça konu araç üzerinden parmak izi çıkmış olmasına müştekinin beyanları ile de makul bir açıklama getirilmiş olması karşısında, aleyhine hiçbir şikayet ve başkaca bir delil bulunmayan sanığın sadece parmak izi veri tabanından yapılan karşılaştırmaya dayanılarak mahkumiyetine karar verilemeyeceği gözetilerek, yüklenen suçlardan beraati yerine yazılı şekilde karar verilmesinde,
2-Sanığın sabıka kaydı olmadığı halde mala zarar verme suçundan verilen para cezası yönünden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilirken “daha önceden kasıtlı bir suçtan mahkumiyetinin bulunması” şeklinde dosya kapsamına aykırı gerekçe gösterilmesinde, isabet görülmediğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunduğu görülmekle,

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesinin 1. fıkrasında “Hakim veya mahkeme tarafından verilen ve istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen karar veya hükümde hukuka aykırılık bulunması halinde bu maddede düzenlenen olağanüstü yasa yoluna konu olabileceği, dosyanın incelenmesinde, sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından TCK"nin 142/1, 143, 151/1 ve 62 maddelerine göre kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olarak katılanın temyiz isteminin mahkemece 14/08/2015 tarihli ek karar ile reddedildiği, katılanın temyizin reddine ilişkin bu kararı da 21/08/2015 tarihli dilekçe ile temyiz ettiği, bu durumda temyizin reddine ilişkin kararın Yargıtay ilgili dairesince olağan yasa yolu temyiz incelemesine tabi olup, henüz kesinleşmediği gibi, olağanüstü yasa yolu olan kanun yararına bozma istemine konu olmayacağı anlaşılmakla, temyiz incelemesine esas olacak şekilde mahallinde temyiz formu düzenlenerek ve buna göre de tebliğname tanzim edilerek dosyanın gönderilmesinin sağlanması için, mahalline gönderilmek üzere, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, kanun yararına bozma istemi hakkında bu aşamada bir karar verilmesine yer olmadığına, 02.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.