MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Dairemizin 11.12.2018 tarih ve 2018/5977 Esas - 2018/19250 Karar sayılı onama ilamına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 09.12.2020 tarih KD-2020/69458 sayılı itiraznamesi ile;
Amasya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.07.2015 tarihli ve 2014/34 Esas 2015/383 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/2, 86/3-e, 62. maddeleri gereği verilen "11 ay 7 gün hapis" cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği, sanık müdafii tarafından süresinde yapılan temyiz istemi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesince yapılan incelenmede, hükmün isteme uygun olarak 11.12.2018 tarih ve 2018/5977 Esas - 2018/19250 Karar sayılı ilamıyla oy birliği ile onanmasına karar verildiği, ancak hükümde tekerrüre esas alınan 31.10.2011 tarihli Silifke 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2011/234 Esas 2011/436 Karar sayılı ilamında tekerrüre esasa teşkil eden 22.12.2006 tarihli Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2006/323 Esas 2006/505 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında verilen hükmün kesinleşme tarihinin Silifke Asliye Ceza Mahkemesine konu suç tarihinden (10/06/2006) sonra kesinleştiği (08/05/2008 tarihinde), mahkemece tekerrür uygulamasında hata yapıldığı, bilâhare Silifke Asliye Ceza Mahkemesinin ilgili kararı hakkında kanun yararına bozma yoluna gidilerek Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 13.06.2016 tarih ve 2016/440-3919 sayılı ilamı bozulmasına, hükmün CMK"nin 309/4-d maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görüldüğünden hüküm fıkrasından TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılmasına karar verildiği, bu nedenle söz konusu Amasya 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.07.2015 tarihli ve 2014/34 Esas 2015/383 Karar sayılı ilamında ikinci kez mükerrirlik şartlarının oluşmadığı anlaşıldığından, hükümden ikinci kez tekerrüre ilişkin kısmın çıkartılarak yerine sanığın sabıka kaydında yer alan Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.12.2006 tarihli 2006/323 Esas 2006/505 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması denilmek suretiyle hükmün düzeltilerek onanması talebiyle dosyanın itirazen incelenmek üzere Dairemize gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Yerinde görülen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının KABULÜNE,
2) Dairemizin 11.12.2018 tarih ve 2018/5977 Esas - 2018/19250 Karar sayılı, sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün onanmasına dair kararının KALDIRILMASINA,
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın ikinci kez mükerrir olduğu kabul edilerek 5237 sayılı TCK"nin 58/6. ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 108/3. maddeleri gereğince ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine tabi tutulmasına karar verilmiş ise de; ikinci kez tekerrüre esas kabul edilen Silifke Asliye Ceza Mahkemesinin 31.10.2011 tarihli ve 2011/234 Esas 2011/436 Karar sayılı ilamının Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 13.06.2016 tarih ve 2016/440-3919 Karar sayılı ilamı ile hüküm fıkrasındaki “sanık hakkında verilen cezanın 5237 sayılı TCK’nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine” ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle düzeltilerek onanmasına karar verildiği anlaşıldığından, şartları oluşmaması nedeniyle sanık hakkında ikinci kez mükerrirliğe karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ilişkin kısımlar hükümden çıkartılarak yerine, "Sanığın adli sicil kaydında yer alan tekerrüre esas mahkumiyetlerinden en ağır ceza hükmünü içeren Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.12.2006 tarihli 2006/323 Esas 2006/505 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından 5237 sayılı TCK"nin 58/6-7 maddeleri gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına ve mükerrir olan sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" şeklindeki ibarenin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, tekerrüre esas alınan ceza miktarı yönünden CMUK"un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 23.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.