Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8272 Esas 2022/5171 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 14.03.2019 tarih ve 2018/247 E. -2019/156 K. sayılı kararın davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-esastan kabulüne dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 09.06.2020 tarih ve 2019/1413 E. - 2020/614 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 21.06.2022 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar, davalının kızı ile kendilerinin oğullarının kaçarak evlendiklerini, gelinin babası olan davalının buna çok sinirlendiğini, barışmak için kızlarına ev yapılmasını istediğinin kabul ettiğini, davalının bu söze karşılık teminat senedi isteyip senedi muhtara bırakmalarını söylediğini, kendilerinin de tarafların barışması için ileride ev yapma sözünün karşılığı olmak üzere davaya konu teminat bonosunu borçlu ve kefil sıfatıyla tarihsiz imzalayıp muhtara bıraktıklarını, başlayan inşaatın devam ettiğini, buna rağmen davalının kızına “seni onlara gelin etmem, bırakıp geleceksin, yoksa evlatlıktan silerim” dediğini, çocuklar arasında tartışmaların yaşandığını, gelinin müşterek evi terkettiğini, davalının hiçbir alacağı olmadığı halde teminat senedini kötüniyetle takibe koyduğunu, taraflar arasında bir ticaretin bulunmadığını ileri sürerek borçsuzluklarının tespitini, %20’den az olmamak üzere tazminatın tahsilini talep ve dava etmişlerdir.
Davalı vekili, takip dayanağı bononun kayıtsız, şartsız bedel ödeme vaadini taşıdığını, aksinin davacılarca ispatının gerektiğini, dava dilekçesinde ileri sürülen hususların dava ile ilgisinin bulunmadığını, senet metninde teminat olduğuna dair bir ibareye yer verilmediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, 6100 sayılı HMK'nın 200. maddesi uyarınca senede karşı senetle ispatın gerektiği, aynı kanun'un 201. maddesi uyarınca da senede karşı tanıkla ispatın mümkün olmadığı, davalının senedine karşı iddianın da ancak yazılı belge ile ispatlanması gerektiği, yemin deliline dayanılmaktan vazgeçildiği, davanın kesin delillerle ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine, alacağın %20'si tutarındaki tazminatın davacılardan tahsili ile davalıya verilmesine karar verilmiştir.
Karara karşı davacılar vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davaya konu bononun üzerinde teminat amacıyla verildiğini gösterir herhangi bir ibare yer verilmediği, davalının teminat iddiasını kabul etmediği, davacıların yazılı bir belge ile bononun teminat niteliğini ortaya koyamadığı, HMK’nın 201. maddesinin senede karşı tanık dinleme yasağını düzenlendiği, davacılar vekilinin bu yöne ilişen istinaf başvurusunun yerinde görülmediği, tedbire ilişkin teminatın yatırılmadığı, bu konuda icra dairesine yazı yazılmadığı, ihtiyati tedbir kararının uygulanmadığı, koşulları oluşmadığından davacılar aleyhine tazminata hükmedilemeyeceği gerekçesiyle istinaf başvurusunun kısmen kabulüne, İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın ve davalının tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 22/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.