Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki bulunduğu 670 ada 9, 10 ve 17 parsel sayılı taşınmazları imar planına ve kıyı kanunu ile ilgili yönetmeliklere uygun hale getirilmesi için 10 yıllığına protokol doğrultusunda davalıya kiraladığını,17 parsel sayılı taşınmaza davalının protokol hükümlerine ve kıyı kanununa aykırı yapılandığını ileri sürerek hakem sıfatıyla yargılama yapılarak binaların yıkımına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, dava konusu taşınmaza yap işlet devret yoluyla üçüncü kişi tarafından sabit olmayan tesisler yapıldığını, protokol ve yasaya aykırılık bulunmadığını belirtip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, hakem sıfatıyla davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara ilişkin itirazın reddine ilişkin ek kararın temyizi üzerine, dairece; “yıkım istekli davanın taşınmazın aynına yönelik olup, bu tür uyuşmazlıklar 4916 sayılı yasanın 24. maddesi gereğince hakemin görev alanından çıkarılmıştır. Hal böyle olunca; davanın genel yargı yerinde görülmek üzere görev yönünden reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir” gerekçesiyle bozulması üzerine bozmaya uyularak davanın görev yönünden reddi ile mahkemenin görevsizliğine karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla, Tetkik Hakimi   raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.  
                                          
Dava, yıkım isteğine ilişkin olup hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda işlem yapılarak mahkemenin (Hakemin) görevsizliğine karar verilmiş olması doğrudur. Davalının tüm, davacının öteki temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince; yargılamada hükümle birlikte davalının yatırdığı bir harç olmadığı ve 14.859,07- YTL harcın Bandırma Kaymakamlık Makamının 16.07.2007 tarihli oluru ile Bandırma Mal Müdürlüğünce 17.07.2007 tarih ve 14326/14883 yevmiye numarası ile muhasebeleştirme işlemi yapılarak bütçe geliri kalemine gelir kaydedildiğine göre kararın 4. bendinde harcın temyiz aşamasında davalı tarafça yatırıldığının kabulü doğru değildir.
Öte yandan, 25.04.1945 tarih, 21-7/9 sayılı İçtihatları Birleştirme Kararı gereğince, görevsizlikle neticelenen kararda avukatlık parasına hükmedilmesi gereğine değinilmişse de davalı vekili için hükmedilen vekalet ücretinin Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 7/1-son hükmü gözetilerek takdiri gerekirken yüksek avukatlık parasına karar verilmiş olması da doğru değildir.
Davacının bu yönlere değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  9.7.2009  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.