Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar,  miras bırakanları İ... H... Y...’ın 1994 ada 4 parsel sayılı taşınmazın 497/17830 payını 31.05.1957 tarihinde N... T...’dan satın aldığını, babasının vefatından sonra kendileri tarafından kullanılan yerin tapu siciline tescil edilmediğini öğrendiklerini, taşınmazı daha sonra satın alan davalı E...’ün iyiniyetli olmadığını, tapu sicilinin tutulmasından devletin sorumlu olduğunu ileri sürerek, tapu kaydının iptali ile adlarına tesciline, olmadığı takdirde 10.000.000.000.-TL tazminatın davalı Hazine’den tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı Tapu Sicil Müdürlüğü, davanın zamanaşımına uğradığını belirterek davanın reddini savunmuş, davalı Eyüp, davaya konu taşınmazın kendisine ait taşınmazla ilgisi bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur. 
Mahkemece, davanın reddine ilişkin olarak verilen karar, Dairece; “… TMK’nun 1007. maddesinden kaynaklanan davalarda B.K. nun 60. maddesi uygulama yeri bulur. Anılan yasal düzenlemedeki zamanaşımı süresi tapu kaydının düzeltilmesi (tapu iptali ve tescili) davasının reddine ilişkin kararın kesinleşme tarihinde diğer bir anlatımla çekişmeli taşınmaz bakımından ayın isteme hakkının sona erdiği tarihte başlar. Esasen, bu kural gerek öğretide ve gerekse yargısal uygulamalarda sapma göstermeksizin benimsenmiştir. Somut olay bu ilkeler çerçevesinde değerlendirildiğinde özellikle, tapu iptal ve tescil isteğinin eldeki dava ile reddedildiği gözetildiğinde Hazinenin sorumluluğu açısından zamanaşımının geçtiğinin kabulüne olanak yoktur. Hal böyle olunca iddia ve savunma doğrultusunda araştırma ve inceleme yapılması soruşturmanın eksiksiz tamamlanması, ondan sonra işin esası bakımından bir karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle yazılı olduğu üzere hüküm kurulması isabetsizdir.” gerekçesiyle bozulmuş, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda davanın tazminat talebi yönünden kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı Tapu Sicil Müdürlüğü vekili  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.    

Davacılar, miras bırakanları adına kayıtlı 1994 ada 4 parsel sayılı taşınmazdaki 497/17830 payın hernasılsa kayda geçirilmediğini ve taşınmazın bu şekilde el değiştirerek imar uygulamasına tabi tutulduğunu ileri sürerek iptal ve tescil, olmadığı takdirde tazminat isteğinde bulunmuşlardır.
Davanın reddine ilişkin olarak verilen ilk kararın Daire’ce, iptal ve tescil isteğinin reddinin doğru olduğu, ancak davalılardan Hazine’nin Türk Medeni Kanununun 1007. maddesi ve Borçlar Kanununun 55. maddesi gereğince sorumluluğunun dikkate alınması gereğine değinilerek bozulması üzerine, mahkemece bozmaya uyularak yeniden verilen red kararı, keza Dairece; bu kez “Türk  Medeni  Kanununun 1007. maddesinden  kaynaklanan   davalarda   Borçlar Kanununun  60. maddesi uygulanması gerektiği ve zamanaşımı süresinin tapu kaydının düzeltilmesi davasının reddine ilişkin kararın kesinleştiği, diğer bir deyişle ayın isteme hakkının sona erdiği tarihte başlayacağı” belirtilmiştir.
Mahkemece bu 2. bozma kararına uyulmakla yanlar yararına usulü kazanılmış haklar doğmuştur. Bozma içeriğinde belirtildiği üzere olayda Borçlar Kanununun 60. maddesinin uygulanması gerektiği, diğer bir deyişle bu tür davalarda “mutazarrır olan tarafın zarara ve failine ittılaı tarihinden itibaren” zamanaşımı işleyeceği kuşkusuzdur.
O halde, mahkemece davacıların miras bırakanının paydaşı bulunduğu ana parselin, hangi imar parsellerine gittiği ve 497/17830 payın, imardan sonra oluşan parsellerdeki karşılığının, ayın isteme hakkının sona erdiği tarihteki değerinin bilirkişi aracılığıyla yeniden saptanması, bozma kararından sonra ıslah yapılamayacağı 04.02.1948 tarih 10/3 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ile hüküm altına alınmış bulunduğundan, yanlar yararına oluşan usulü kazanılmış haklar ve Borçlar Kanununun 60. maddesi uyarınca değerlendirme yapılması, ondan sonra tazminat hususunda karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde hüküm kurulması doğru değildir.
Davalı Hazine’nin temyiz itirazı yerindedir. Kabulü ile hükmün belirtilen nedenlerle HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, 13.07.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.