Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/296 Esas 2022/5088 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17.12.2018 tarih ve 2017/343 E- 2018/479 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.09.2020 tarih ve 2019/343 E- 2020/735 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2016/09932 sayılı "ASFEN YAPI" ibareli marka başvurusunun, davalı şirketin "AKFEN" ibareli markalarına dayalı itirazı üzerine diğer davalı kurum tarafından reddedildiğini, müvekkili başvurusunda davalı şirketin ürün ve logolarının hiçbir şekilde kullanılmadığını, müvekkilinin 2014 yılından beri gayrimenkul alanında faaliyet gösterdiğini, dava konusu başvurunun müvekkili şirket kurucuları ...ve ... isimli kişilerin baş harfleri olan "A" ve "S" harflerinin birleşiminden meydana geldiğini, "FEN" ibaresinin ise müvekkilinin faaliyet gösterdiği alanda sıkça kullanılan bir kelime olduğunu, bu kelimenin tek bir kişinin tekeline bırakılamayacağını, müvekkilinin inşaat sektöründe faaliyet gösterdiğini, davalı şirketin ise çok farklı sektörde olduğunu, bu nedenle tüketici nezdinde iltibasa sebebiyet vermeyeceğini ileri sürerek, YİDK’in 2017-M-6039 sayılı kararının iptaline, başvurunun tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, dava konusu başvuru ile müvekkilinin redde mesnet markası arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının "şekil+ASFEN YAPI" ibareli marka başvurusuyla davalı firmanın "şekil+akfen" ibareli tescilli markası arasında görsel ve sescil olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, her iki markada asli unsur olarak ASFEN-AKFEN ibarelerinin ön planda görüleceği, ortalama düzeydeki tüketici kesimi nezdinde başvuru konusu işaret ile davalı firmanın markası arasında idari ve ekonomik anlamda birbirine bağlı işletmelere ait marka algılaması oluşabileceği, bu açılardan taraf markaları arasında 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesindeki iltibas koşulunun oluştuğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, "ASFEN YAPI" ibareli başvuru ile redde mesnet 182806 nolu "akfen+şekil" ve 2011/78507 sayılı "AKFEN+şekil" ibareli markalar arasında 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunduğu, taraf markalarının asli unsurlarını oluşturan "ASFEN" ve "AKFEN" ibareleri arasında tek harften kaynaklanan farklılığın, başvuruya yeterli ayırt ediciliği sağlamadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 21/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.