Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, kayden 5,6,7 parsel sayılı taşınmazların maliki olduklarını, davalının komşu 8 parsel sayılı taşınmazın maliki olduğunu, davalının taşınmazına yüksek duvar çekerek toprak dolgu yaptığını, davalının taşınmazına tepeden bakacak şekilde bahçe yaptığını, duvara fazla suyu tahliye edecek şekilde delikler koyduğunu, yüksek bahçe duvarının ışığını engellediğini ileri sürerek komşuluk hukukuna aykırı olarak inşa edilen duvarın yıkılması isteğinde bulunmuştur.
Davalı, duvar yüksekliğinin kot farkından kaynaklandığını, davacılara bir zararının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalı tarafından yaptırılan duvarın komşuluk hukukuna aykırı olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.

Dava komşuluk hukukuna aykırılık nedenine dayalı elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, davacıların kayden 5,6,7 parsel sayılı taşınmazların; davalının ise komşu 8 parselin maliki oldukları davalının davacıların parseline sınır teşkil eden cephe boyunca yüksek duvar çekerek, duvar seviyesince toprak dolgu yaptığı anlaşılmaktadır.
Davacılar davalı tarafından yapılan duvarın ışıklarını engellediğini, davalının duvara açtığı su tahliye deliklerini kendi taşınmazlarına yönlendirdiğini, bu durumdan rahatsız olduklarını ileri sürerek eldeki davayı açtıkları görülmektedir.
Mahkemece yapılan duvarın komşuluk hukuku açısından taşkınlık yaratmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Ancak, Denizli 1.Sulh Hukuk Mahkemesinin 2007/54 Değişik iş sayılı tespit dosyasındaki 5.1.2007 tarihli bilirkişi raporu ile mahkemece yapılan uygulama sonucu düzenlenen 22.01.2007 tarihli uzman bilirkişi raporlarında davalı tarafından yapılan duvarın Belediyeler Tip İmar Yönetmeliğinin 55. md. ne aykırı olduğunun bildirildiği, dosyada bulunan Servergazi Belediye Başkanlığının 12.6.2007 tarihli yazısında ise anılan duvarın Tip İmar Yönetmeliğine uygun olduğu belirtilmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporları ile Belediyeden alınan yazı cevabı arasındaki çelişki giderilmediği gibi davalı tarafından yapılan duvara açılan su oluklarının davacılara ait taşınmazlara zarar verip vermediği, zarar veriyorsa verilen zararın hangi önlemelerle giderileceği tespit edilmeden hüküm kurulmuştur.
Bu durumda mahkemece yapılan inceleme ve araştırmanın hüküm vermeye elverişli olduğunu söyleyebilme olanağı bulunmamaktadır.
Hal böyle olunca, dava konusu duvarın imar mevzuatına uygun olup olmadığının tespiti yönünden, Belediyeden alınan yazı cevabı ve bilirkişi raporlarındaki çelişkinin oluşturulacak uzman bilirkişi heyeti ile giderilmesi, duvarın imar mevzuatına aykırı olduğunun saptanması halinde komşuluk hukukuna aykırılık yönünden gerekli inceleme ve araştırmanın yapılması, ayrıca duvara açılan su oluklarının davacılara zarar verip vermediğinin tespit edilmesi, zarar veriyorsa zararın nasıl giderileceği yönünde önlemlerin tespit edilerek sonucuna göre özellikle hak ve yarar ve zarar dengesi de gözetilmek suretiyle en uygun tedbire karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve hatalı gerekçe ile yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.
Davacıların temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428. md. gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 16.7.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.