Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-4, 62, 50/4, 49/2, 52/2, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre, sanığın kullandığı damperli kamyona park ve bahçeler müdürlüğünden yüklediği toprağın bir kısmını valilik arka bahçesine boşaltmasından sonra, polis ekiplerinin kendisini durdurarak toprak döküldüğünü, arka kapağı yerine yerleştirmesi konusunda uyarmalarına rağmen, kapağın yerine yerleştirilmesi için damperin kaldırılması gerekmesi ve damperde toprak olması nedeniyle bunun yapılamayacağını belirterek, kalan kısmını boşaltmaya giderken, alt geçitten geçtiği sırada, açık olmayan kasanın sağ yanına pimle tutturulmuş arka kapağın, piminin yerinden çıkarak açıldığı ve kaldırımda yürüyen katılanlara çarparak, yaralanmalarına neden olduğu şeklindeki olayda, asli kusurlu olan sanık hakkında; katılanların alınan beyanlarında, sanıktan şikayetçi olduklarını, uzlaşmak istemediklerini, meydana gelen olay nedeniyle, katılan ..."in sol occipitalde fraktür olacak şekilde yaralandığı, olay sırasında bazı eşyalarının kaybolduğu, bazı eşyalarının ise zarar görmesi nedeniyle zararının olduğunu, bu zararının karşılanmasını istediği, ancak mahkeme ifadesinde zararının karşılanmadığını beyan ettiği, katılan ..."in ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı, dosya içinde ...Hastanesi tarafından düzenlenen katılanlara ait tedavi giderlerine ilişkin tahakkuk fişlerinin bulunduğu, sanığın mahkemede maddi zarar olursa ödemeyi kabul edeceğini, temyiz dilekçesinde ise katılanların basit tıbbi müdahale ile giderilebilcek şekilde yaralandıkları, maddi zararlarının bulunmadığı, hastane masraflarının katılanların sosyal güvencelerinden karşılanmış olduğu, bahsi geçen diğer zararların ise faturalandırılmamış, kanıtlanmamış zarar olduğunu beyan ettiği, katılanların zararının karşılanması yönünde bir girişimde bulunmadığı, bu itibarla hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının koşullarının oluşmadığı ve tayin olunan hapis cezası adli para cezasına çevrilmiş olmakla, erteleme hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmakla; sanık hakkında, katılanın zararlarının giderilmediği ve bir daha suç işlemeyeceği konusunda kanaate ulaşılmadığını belirten mahkemenin takdirinde isabetsizlik bulunmadığından, tebliğnamedeki buna ilişkin bozma düşüncelerine iştirak olunmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Temel cezanın tayini sırasında kanun maddesinin 89/1-4 olarak yazılması ile cezanın tayini sırasında gösterilen diğer gerekçeler yeterli bulunmasına rağmen dosya ile ilgisi olmayan “sanığın alkollü iken araba kullanmayı alışkanlık haline getirmiş olması” şeklinde gerekçe gösterilmesi,
2-Tayin olunan adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesi aykırı davranılması,
İsabetsiz olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1. bendindeki “ 89/1-4” maddesi ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “89/4. maddesi “ ibaresinin yazılması ile “sanığın alkolü iken araba kullanmayı alışkanlık haline getirmiş olması” ibaresinin hükümden çıkarılması ve hükmün beşinci bendinin başına “TCK"nın 52/4. maddesi gereğince" ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.