MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 10. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12.04.2018 tarih ve 2017/257 E. - 2018/354 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi"nce verilen 07.11.2019 tarih ve 2018/1651 E. - 2019/1358 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, TEDAŞ"ın özelleştirme kapsamına alınması ve 20 ayrı dağıtım şirketine ayrılması kapsamında müvekkili ile davalı arasında 24.07.2006 tarihinde "İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi" akdedildiğini, anılan sözleşmenin 7.1, 7.2, 7.3, 7.4, 7.5 ve 7.6 maddelerinde dağıtım faaliyetinin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen iş ve işlemlerden kaynaklanan sorumluluğun dönemsel olarak paylaştırıldığını, sözleşme öncesi dönemde meydana gelen iş kazası nedeniyle toplam 91.262,41 TL"nin ödendiğini ileri sürerek, bu meblağın ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle davalıdan rücuen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, davanın esasına ilişkin olarak da davacı şirketin özelleştirilmesinin hisse satışı suretiyle gerçekleştirildiğini, "İhale Şartnamesi ve Hisse Satış Sözleşmesi" hükümleri uyarınca müvekkilinden talepte bulunulamayacağını, davacı tarafından düzenlenen devre esas bilanço ile geçmişe yönelik borç ve alacak işlemlerinin kesinleştirildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, 24.07.2006 tarihli İHDS"nin 7. maddesi gereğince sözleşme öncesi dönemle ilgili davalardan doğan mali yükümlülüklerin TEDAŞ"a ait olduğu, dava tarihinden önce davalının temerrüde düşürülmediği, bu durumda dava tarihinden önceki dönem için faiz istenemeyeceği gerekçesi ile davanın kabulüne 91.262,41 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Karara karşı taraf vekillerince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, İHDS"nin imzalanmasından önceki dönemle ilgili davalardan doğan mali yükümlülüklerin TEDAŞ"a olduğuna dair İlk Derece Mahkemesinin gerekçesinin yerinde olduğu, ancak rücuen tazminat istemlerinde ödeme gününden itibaren dava konusu alacağa avans faizi işletilmesi gerektiği, işbu davada da davacının ödediği miktarları ödeme tarihlerinden itibaren avans faiziyle tahsilini talep edebileceği gerekçesi ile davalı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine, davacı vekilinin istinaf isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kabulüne, toplam 91.262,41 TL"nin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, bu tutarın 88.414,26 TL"sine 09.03.2017, 956,30 TL"sine 19.01.2016, 48,10 TL"sine 04.02.2016, 1.280,75 TL"sine 07.03.2017 ve 563,00 TL"sine 11.11.2015 ödeme tarihlerinden itibaren avans faizi yürütülmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. Maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4.675,14 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 25.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.