Esas No: 2022/3282
Karar No: 2022/4454
Karar Tarihi: 06.06.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/3282 Esas 2022/4454 Karar Sayılı İlamı
Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi, teslim edilmeyen ürün bedeli, kâr mahrumiyeti ve teminat mektubu komisyon bedeli olarak ödenen 357.902,10 TL alacağı davalıdan tahsil edilmek istendiği davada, ilk derece mahkemesinin kısmen kabul ettiği taleplerin temyiz edilmesi üzerine, davacı vekilinin temyiz istemi miktar yönünden reddedilmiş ve bu konuda karar veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-a. bendi ve 346/2. maddesidir ve kesin olan kararların temyiz istemlerinde Bölge Adliye Mahkemesi ya da Yargıtay'a başvurulabileceği açıklanmıştır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20.02.2019 tarih ve 2015/787 E- 2019/147 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 10.02.2022 tarih ve 2019/1115 E- 2022/91 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, teslim edilmeyen ürün bedeli ve bundan doğan kâr mahrumiyeti ile teminat mektubu komisyon bedeli olarak ödenen bedel olmak üzere ıslah ile artırılan toplam 357.902,10 TL alacağın davalıdan tahsili talebine ilişkindir. Karar tarihi olan 10.02.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kısmen kabülü ile 285.861,68 TL alacağın davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verildiği, davacı taraf için reddedilen 72.040,42 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 06/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
