Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1747 Esas 2022/4347 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 21.06.2019 gün ve 2015/750 - 2019/718 sayılı kararı onayan Daire'nin 16.12.2021 gün ve 2020/463 - 2021/7185 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin Türkiye'de faaliyet gösteren Alman şirketi olduğunu, davacının 30/04/2002 tarihinden iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiği 09/09/2014 tarihine kadar imza yetkilisi müdür olarak görev yaptığını, davalı şirketin tamamen Almanya'daki ortakların emir ve talimatları ile yönetilmekte olup, şirketin işleyişine veya yönetimine dair kararların Almanya'da bulunan şirket yetkilileri tarafından verildiğini, müvekkiline çalışması sırasında ödeneceği taahhüt edilen ücretin sözleşme koşullarına uygun olarak ödenmediğini, fazla mesai ve primlerinin eksik ödendiği gibi yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, yurt dışında bulunan şirket yetkililerinin sürekli olarak müvekkiline karşı hakaret içeren, suçlayıcı ifade ve muamelede bulunduklarını, gerçeğe aykırı ithamlarla baskı oluşturduklarını ve sistematik bir biçimde aşağıladıklarını, hatta müvekkili üzerinde baskı kurularak müvekkilinin şirkete ödeme yapmasının talep edildiği ve ödeme yapıldığı, müvekkilinin işinden olmamak adına şirketin talep ettiği ödemeleri yaptığı, bu nedenle müvekkilinin iş sözleşmesini 09/09/2014 tarihinde haklı nedenle feshettiğini, müvekkilinin yılda en fazla 10 gün hafta tatili kullandığını, haftada 70 saate yakın çalıştığını, yılın ortalama 40 gününü iş gezilerinde geçirdiğini, buna rağmen ancak yılda 10 gün yıllık izin kullandırıldığını, müvekkilinin en son yönetim kurulu kararında belirtilen aylık 3.750,00 Euro net ücret ve bunun yanında 18/02/2013 tarihli yönetim kurulu kararında belirtilen oranlar dahilinde ciro ve kâr primleri karşılığında çalıştığı, müvekkiline 2013 ve 2014 yıllarına dair primlerinin eksik ödendiğini veya hiç ödenmediğini, müvekkilinin fazla mesai ücretlerinin hiç ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ücret alacağı, fazla çalışma ücreti alacakları, yıllık izin ücreti ve prim alacağı olmak üzere toplam 105.000,00 TL alacağın fesih tarihinden itibaren işleyecek temerrüt faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 27.727,54 TL alacağın 18/09/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline dair verilen kararın taraf vekillerince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili, bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, alınması gereken 168,30 TL karar düzeltme harcı peşin ödenmiş olduğundan yeniden alınmasına yer olmadığına, 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca, takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine’ye gelir kaydedilmesine, 02/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.