Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 50/1-a.maddelerine göre mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında verilen hüküm temyiz kanun yoluna tabi olmasına rağmen, “itiraz kanun yolu açık olmak üzere” karar verilmiş olması katılan vekili yasal süresi içinde temyiz kanun yoluna başvurmuş olduğundan mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışı olarak kabul edilmiş,
Taksirle yaralama suçundan yapılan yargılamada kısa kararda ve gerekçeli kararda "...sanığın hakimiyet alanında aile ilişkisi içerisinde kendisinden yaşça büyük olan kayınbiraderine karşı ve yumruk vurmak suretiyle işlendiğinden..." bahsedilerek gerekçe ile hüküm arasında çelişki yaratılmış ise de, bu husus mahallinde mahkemece maddi hatanın düzeltilmesi yolu ile giderildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında temel ceza tayininde TCK"nın 89/1. maddesindeki seçenek cezalardan hapis cezasının tercih edilmiş olması karşısında, aynı Kanun"un 50/2. maddesinin amir hükmü uyarınca bu cezanın adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
Olay günü saat 16.00 sıralarında sanık idaresindeki mikser kamyonla seyri sırasında park halindeki otobüsün arkasından çıkarak sağdan sola karşıya geçmek üzere yola giren ve yolu ortalayan katılana aracının sol ön teker kısmı ile çarpması sonucu, katılanın nitelikli şekilde yaralandığı olayda; sanığın tali kusurlu olduğunun kabulünde isabetsizlik bulunmamakta ise de mağdurun vücut fonksiyonlarına (4.) ağır derecede etkili kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralanması dikkate alınıp yaralanmanın ağırlığı nedeniyle temel ceza tayininde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19.02.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.