Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, yeniden belirlenecek meslekte kazanma gücü kayıp oranı üzerinden sürekli iş göremezlik geliri bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı sonrasında davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün davalı ... avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.


1-) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı Kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) Davalı işverene ait işyerinde çalışırken 16.06.2003 günü iş kazası geçiren davacı sigortalıya %17 meslekte kazanma gücü kayıp oranı üzerinden davalı Kurumca 22.07.2004 tarihinden itibaren sürekli iş göremezlik geliri bağlandığı, orana yönelik Kuruma yaptığı itirazı reddedilen sigortalının 02.08.2006 günü işbu davayı açtığı, mahkemece yapılan yargılamada verilen ilk kararın Dairemizce yapılan temyiz denetimiyle bozulduğu anlaşılmakta olup 19.03.2015 tarih ve 26850/4892 sayılı bozma ilamına uyan mahkemece, meslekte kazanma gücü kayıp derecesinin 23.09.2011 günü itibarıyla %28 oranında olduğu yönündeki 05.11.2015 tarihli Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Genel Kurulu raporuna dayanılarak istem kısmen kabul edilip gelirin söz konusu oran esas alınarak 23.09.2011 gününden itibaren bağlanmasına karar verilmiştir.
506, 1479, 5510 sayılı Kanun hükümleri gereğince gelir/aylık bağlanmasına ilişkin davalarda, Kuruma başvuruda bulunulduğu tarih itibarıyla tümüyle oluşmayan tahsis koşullarının yargılama aşamasında gerçekleşmesi durumunda, özellikle, Anayasa’nın 141. maddesindeki, davaların en az giderle ve mümkün olan süratle sonuçlandırılmasının, yargının görevi olduğunu belirten hüküm, 6100 sayılı Kanunun
“Usul ekonomisi ilkesi” başlıklı 30. maddesinde yer alan, hakimin, yargılamanın kabul edilebilir süre içinde ve düzenli bir biçimde yürütülmesini ve gereksiz gider yapılmamasını sağlamakla yükümlü olduğu yönündeki düzenleme, sosyal koruma, dayanışma, sosyal denkleştirme ve zorunluluk ilkelerine dayanan sosyal sigortalar, bireyin onuru ile kişiliğinin geliştirilmesi için kaçınılmaz ekonomik, sosyal ve kültürel hakların doyurulması temeline dayanan sosyal güvenlik hukukunun ilkeleri dikkate alındığında, bütün şartların yerine getirildiği tarihi izleyen ay başından itibaren gelire/aylığa hak kazanıldığının tespitine ilişkin hüküm kurulmalı, kuşkusuz, yargılama aşamasında gelir/aylık bağlama koşulları gerçekleşen sigortalı yönünden tahsis talep günü itibarıyla şartlar oluşmamakla Kurumun dava açılmasına sebep olan herhangi bir haksız işleminin de söz konusu bulunmadığı gözetilerek yargılama giderleri buna göre değerlendirilmelidir.
Yukarıdaki açıklama ve yasal düzenlemeler ışığında dava irdelendiğinde, %28 oranı üzerinden sürekli iş göremezlik geliri tahsisi olgusunun yargılama aşamasında gerçekleştiği dikkate alındığında yargılama giderlerinin taraflar arasında paylaştırılıp vekil ile temsil olunan davalı Kurum yararına da avukatlık ücreti belirlenmesi gerekirken, mahkemece yanılgılı değerlendirme sonucu Kurum lehine vekalet ücreti takdir edilmeyerek giderlerin tümünün davalılara yüklenmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki bu aykırılıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinin yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Hükmün; 1 numaralı bendinde yer alan “KABULÜ” sözcüğünün çıkartılarak yerine “kısmen kabulü” sözcüklerinin yazılmasına, 3 numaralı bendinde yer alan “giderinin davalılardan müştereken ve müteselsilen” sözcüklerinin çıkartılarak yerine “giderinden 680,40 TL.sinin davalılardan müştereken ve müteselsilen, 680,40 TL.sinin de münhasıran yalnızca davalı işveren ... Genel Müdürlüğü’nden” sözcüklerinin yazılmasına, 4 numaralı bendinde yer alan sözcüklerin çıkartılarak yerine “Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince belirlenen, 1.800,00 TL. avukatlık ücretinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya, 1.800,00 TL. avukatlık ücretinin de davacıdan alınarak davalı Kuruma verilmesine,” sözcüklerinin yazılmasına ve bu şekliyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.