MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil, ücret alacağı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 28.02.2007 tarihinden itibaren davalı işyerinde döküm paketleme ve sevkiyatçı olarak çalıştığını, davalı tarafından haklı ve geçerli bir sebep olmaksızın 26.01.2014 tarihinde ihtarname çekilerek iş sözleşmesinin feshedildiğinin bildirildiğini, haksız fesih sebebiyle sekiz haftalık ihbar tazminatı alacağının olduğunu, son ücretinin 1.450,00 TL olduğunu, hafta içi 08:00-20:00 saatleri arasında çalışma olduğunu, akşam çalışmalarının 22:00"a kadar uzadığını, haftanın yedi günü bu şekilde çalıştığını, ayda bir gün hafta içi işverence izin verildiğini,fazla mesai alacaklarının bulunduğunu, milli bayram ve dini bayramlarda da çalıştığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahlisini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkili işyerinde sevkiyatçı olarak çalıştığını, 27-28.01.2014 tarihlerinde davacının mazeretsiz ve izinsiz olarak devamsızlık yaptığını, işyerinde haftanın beş günü 08:00-17:30 saatleri arasında çalışma olup, fazla çalışma olduğunda banka kanalıyla ödeme yapıldığını, dini-milli bayramlarda ve hafta sonlarında çalışma olmadığını, davacının izinlerini kullandığını, davacının Ocak 2014 ayına ait bakiye yirmialtı günlük ücretinin davacının muvafakati doğrultusunda işverenin kıdemine göre davacıdan olan 1.852,71 TL ihbar tazminatı ve davacıya ay içerisinde verilmiş olan 500,00 TL avans alacağına mahsup edildiğini, halen müvekkilinin davacıdan bakiye alacağının bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında ıslaha karşı ileri sürülen zamanaşımı def"i nedeniyle zamanaşımına uğrayan alacak kesiminin bulunup bulunmadığı yönünden uyuşmazlık bulunmaktadır.
Zamanaşımı, alacak hakkının belli bir süre kullanılmaması yüzünden dava edilebilme niteliğinden yoksun kalmasını ifade eder. Bu itibarla zamanaşımı savunması ileri sürüldüğünde, eğer savunma gerçekleşirse hakkın dava edilebilme niteliği ortadan kalkacağından, artık mahkemenin işin esasına girip onu incelemesi mümkün değildir.
Zamanaşımı, bir maddi hukuk kurumu değildir. Diğer bir anlatımla zamanaşımı, bir borcu doğuran, değiştiren ortadan kaldıran bir olgu olmayıp, salt doğmuş ve var olan bir hakkın istenmesini ortadan kaldıran bir savunma aracıdır. Bu bakımdan zamanaşımı alacağın varlığını değil, istenebilirliğini ortadan kaldırır. Bunun sonucu olarak da, yargılamayı yapan hakim tarafından yürüttüğü görevinin bir gereği olarak kendiliğinden göz önünde tutulamaz. Borçlunun böyle bir olgunun var olduğunu, yasada öngörülen süre ve usul içinde ileri sürmesi zorunludur. Demek oluyor ki zamanaşımı, borcun doğumu ile ilgili olmayıp, istenmesini önleyen bir savunma olgusudur. Şu durumda zamanaşımı, savunması ileri sürülmedikçe, istemin konusu olan hakkın var olduğu ve kabulüne karar verilmesinde hukuksal ve kanuni bir engel bulunmamaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 316/l-d. maddesine göre, iş mahkemelerinde basit yargılama usulü uygulanır. Aynı Kanun"un 319. maddesine göre ise, savunmanın genişletilmesi ya da değiştirilmesi yasağı cevap dilekçesinin mahkemeye verilmesiyle başlar.
Somut olayda, davalı vekilinin süresi içinde ıslaha karşı zamanaşımı def’i ileri sürmesi söz konusudur. Ancak söz konusu def"inin mahkemece dikkate alınmaksızın hüküm kurulduğu görülmektedir. Islah tarihi itibariyle talep konusu alacakların zamanaşımına uğrayan kısımları belirlenerek sonucuna göre zamanaşımına uğramayan alacak miktarları yönünden karar verilmesi gerekmektedir. Davalı tarafın süresinde ileri sürdüğü ıslaha karşı zamanaşımı def"i dikkate alınmadan yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.