Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden malik olduğu 6 parsel nolu taşınmazda sözlü kira akdine dayalı olarak oturan davalının, 8.11.2005 tarihinden sonra kira bedellerini ödemediğini ileri sürerek tahliyesi ile birikmiş 10.200 YTL kira alacağı ve dava sonuna kadar aylık 600 YTL kira bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, 1985 yılından beri çekişmeli taşınmazda kiracı olduğu ve kiraları düzenli olarak ödediğini ancak davacının çekişmeli yerde yaptığı inşaat için " ev kirasız, para faizsiz" koşuluyla para yardımında bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, HUMK Md.8 gereği ,tahliye davası ile birlikte açılan kira alacağı davalarına sulh hukuk mahkemesinin bakmakla görevli olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
                                                                                     -KARAR-
Dava çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve alacak isteğine ilişkindir.
Dosya içeriğine ve toplanan delillere göre, çekişme konusu 6 parsel sayılı taşınmazın kayden davacıya ait olduğu, davalının kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan hakkı olmaksızın taşınmazın bir bölümünü kullandığı anlaşılmaktadır
Davacı tarafından davalıya çekilen 21.03.2006 tarihli noter uyarısı ile davalının kiracı olduğu ve kira bedeli ödemesi istenmiş,davalı cevaben kiracı olmadığı savunmasında bulunmuştur.
Davacı tarafından davalı aleyhine Hozat İcra Müdürlünde kira bedelinin ödenmemesi nedeniyle 28.04.2006 tarihinde icra takibinde bulunulmuş,takibe yapılan itiraz sonucu Hozat Sulh Hukuk Mahkemesinin 02.03.2007 gün ve 2006-112 Esas-2007-16 karar sayılı ve 26.03.2008 tarihinde kesinleşmiş ilamıyla davalının kiracılığı ispat edilemediğinden tahliye ve alacak davasının reddine karar verilmiştir.
Böylece taraflar arasında kesin hüküm oluşturan ilamla, niza konusu taşınmazla ilgili bir kira sözleşmesinin bulunmadığı saptanmıştır. O halde davalının taşınmazı kullanımı haklı ve geçerli bir nedene dayanmayıp davacının çapa dayalı mülkiyet hakkına değer verileceği kuşkusuzdur.
Hal böyle olunca işin esasına girilerek bir karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile aksi yönde karar verilmiş olması doğru değildir.
Davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle HUMK’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 30.04.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.