Yargıtay Kararları - Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/727 Esas 2020/11478 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/727
Karar No: 2020/11478
Karar Tarihi: 12.03.2020

Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/727 Esas 2020/11478 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan mahkumiyet hükmü verildiği belirtilmiştir. Ancak sanığın, duruşmalara gelecek durumda olmadığı ve SEGBİS sistemi ile ifadesi alınmadan hüküm kurulduğu, savunma hakkının kısıtlandığı ve CMK'nın 196. maddesine aykırı davranıldığı dile getirilmiştir. Ayrıca sanığın, iftira suçu işlediği delillerle desteklenmeden ve yetersiz gerekçelerle daha fazla ceza tayin edildiği, ceza indirimi yapılırken yanlış bir kanun maddesi referansının kullanıldığı ve savunma hakkının yine kısıtlandığı ifade edilmiştir. Bu nedenlerden dolayı mahkemenin hükmü 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca bozulmuştur. Kanun maddeleri detaylı olarak incelendiğinde, 267/2. madde (iftira suçu), 269/3-a ve 269/1. madde (ceza indirimi için referans alınan kanun maddeleri) ve CMK'nın 196. ve 232/6. maddeleri (savunma hakkı ile ilgili hükümler) olduğu görülmektedir.

8. Ceza Dairesi 2019/727 E. , 2020/11478 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hüküm tarihinde başka suçtan Diyarbakır E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan ve kendiliğinden duruşmaya gelme olanağı bulunmayan, duruşmalarda bulunmaktan bağışık tutulması hususunda karar verilmemiş olan sanığın SEGBİS sistemi ile ifadesi alınmaksızın ya da hazır bulundurulmama konusunda bir karar verilmeden yargılamaya devamla CMK.nın 196. maddesine aykırı davranılarak yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Sanığın, TCK"nın 267/2. maddesi kapsamında hangi maddi eser ve delilleri uydurarak iftira suçunu işlediği, denetime olanak verecek biçimde gösterilip tartışılmadan, yetersiz gerekçeyle ilgili madde gereğince sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
Sanığın mağdur hakkında hükümden önce etkin pişmanlık göstererek gerçeği söylemesi sebebiyle cezasından indirim yapılırken TCK.nın 269/3-a maddesi yerine TCK.nın 269/1 yazılması suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Yasaya aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.