Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, çekişme konusu 1 imar parsel sayılı taşınmazda davalılardan C.ile birlikte paydaş olduklarını, taşınmaza C.tarafından muhtesat yapılıp diğer davalıya kiraya verilmek suretiyle müdahale edildiğini ileri sürerek, elatmanın önlenmesi,yıkım ve ecrimisil isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davalı C.in taşınmazda paydaş olduğu, diğer davalının da taşınmazı kiracı sıfatıyla kullandığı gerekçesiyle elatmanın önlenmesi isteğinin reddine, davalı C.yönünden ecrimisil isteğinin kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı ve davalı C. K. K. tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi  raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü. 
                                        -KARAR-
Dava, imar parseline elatmanın önlenmesi, ecrimisil ve yıkım isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davalı C.ile K.Şirketi hakkında elatmanın önlenmesi ve kal davasının reddine, C.hakkındaki ecrimisil isteğinin kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; davacı O. ile davalı C.’in çekişme konusu 1 nolu imar parselinde paydaş bulundukları, davalı K.şirketinin taşınmazda kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkının bulunmadığı, ancak bu taşınmazı tasarruf ettiği anlaşılmaktadır.
Çekişmeli taşınmazın paydaşlardan C.tarafından diğer davalı K. Şirketine kiraya verilmek suretiyle tamamının kullandırıldığı mahkemece belirlenerek,davalı C.hakkındaki davacının payı oranında ecrimisil isteğinin kabul edilmiş olmasında kural olarak ayrıca Türk Medeni Kanununun 684.maddesi uyarınca  taşınmaz üzerinde bulunan yapının zemin mülkiyetine tabi olması sebebiyle yıkım isteğinin de reddedilmiş olmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
O halde, davalı C.in ve davacının öteki temyiz itirazları yerinde değildir.Reddine,
Diğer taraftan gerçektende, çekişme konusu taşınmazın paylı mülkiyet üzere olduğu ve paydaş C.’in diğer davalı K. Şirketine kiraya vermek suretiyle muaraza yaratarak elattığı, dosya kapsamı ile sabittir.
Bilindiği üzere; paylı mülkiyet üzere olan taşınmazda geçerli bir kira sözleşmesinin varlığının kabul edilebilmesi için Türk Medeni Kanununun 691.maddesi hükmü uyarınca pay ve paydaş çoğunluğunca gerçekleştirilmesi zorunludur.
Öyle ise, davacı O."ın kira sözleşmesinin tarafı olmadığına ve yapılan kira bağıtına icazet de vermediğine göre, kira bağıtının davacıyı bağlayacağından sözedilemez.Buna göre, .in taşınmazı kiraya vermiş olması taşınmazı davalı şirketin kullanmasının haklı ve geçerli bir nedenini teşkil etmeyeceği açıktır.
Hal böyle olunca, davalı C.bakımından davacının payı oranında ve fuzuli şağil durumunda bulunan diğer davalı şirket yönünden 21.6.1944 tarih 13/24 sayılı İnançları Birleştirme Kararı uyarınca mutlak olarak elatmasının önlenmesine karar verilmesi gerekirken, her iki davalı hakkında da elatmanın önlenmesi isteğinin reddi yönünde hüküm kurulmuş olması doğru olmadığı gibi, davalı C."in yanında şirketin de ecrimisilden sorumlu tutulması gerekirken, bu hususunda gözardı edilmek suretiyle yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması da isabetli değildir.
Davacı ile davalı C.in temyiz itirazları yerindedir.Kabulü ile hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  2.6.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.