MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki manevi tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraflarca temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalılardan ..."ın diğer davalı şirkete karşı açtığı işçilik alacağına ilişkin davada davalı ..."ı vekil olarak temsil ettiğini; ancak, davalıların sonrasında aralarında anlaştıklarını ve kendisini hedef alarak aleyhinde suç isnatlarında bulunmak suretiyle dava dosyasına dilekçeler vermeye başladıklarını, dava dışı diğer işçilere ait dosyalardada kişiliğine saldırı mahiyetinde isnatlarda bulunmaya devam ettiklerini, iş davalarının sonuçlandığını, buna rağmen davalıların verdikleri temyiz dilekçeleri ile eylemlerine devam ettiklerini ileri sürerek; 30.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece, davanın zamanaşımı nedeniyle reddine dair verilen hüküm, davacı tarafın temyizi üzerine Yargıtay 13. Hukuk Dairesince verilen 15/02/2017 tarihli ve 2016/17450 E. 2017/1810 K. sayılı kararla; “...Bu durumda, mahkemece, zamanaşımı hususunda, söz konusu dilekçe ve davalı şirket ile diğer davalı tarafından diğer dosyalara sunulan benzeri içerikli dilekçelerin tarihleri de dikkate alınarak yukarıda yapılan açıklamalar ışığında bir değerlendirme yapılıp hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerektiği” gerekçesiyle bozulmuştur.
Bozmaya uyan mahkemece; davalıların eylemlerinin haksız eylem teşkil ettiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 15.000 TL manevi tazminatın dava tarihi olan 06/05/2013 tarihinden geçerli işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davalıların temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Anayasanın 36. maddesinde; herkesin, meşru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahip olduğu düzenlenmiştir. Hak arama özgürlüğü bu şekilde Anayasal güvence altına alınmış olup; kişiler, gerek yargı mercileri önünde gerekse yetkili kurum ve kuruluşlara başvurmak suretiyle haklarının korunmasını, yasal işlem yapılmasını isteme hak ve yetkilerine sahiptir.
Somut olayda; davalılar, yargı mercileri önünde taraf olarak iddia ve savunma hakkını kullanmışlardır. Davalıların davacıya karşı iş mahkemelerinde görülmekte olan davalara verdikleri dilekçelerde kullandıkları ifadeler iddia ve savunma hakkı kapsamında kalmakta olup davacının kişilik haklarına saldırı içermemektedir.
Buna göre, mahkemece davanın tümden reddi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacı tarafın temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün HUMK"nın 428. maddesi uyarınca davalılar yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 6100 sayılı HMK"nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10/11/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.