MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Dr. ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde sondör olarak çalıştığını, ücreti asgari ücretten fazla olmasına rağmen kayıtlarda asgari ücret olarak gösterildiğini, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının asgari ücretle çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta, davacı taraf davalı işverene ait baraj inşaatı işlerinde sondör olarak çalıştığını, fazla çalışma yaptığını ileri sürmüş, mahkemece davacı tanıklarının anlatımına göre hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacı tanıklarının davacı ile birlikte ... Baraj İnşaatında birlikte çalıştıkları yönündeki anlatımları doğrultusunda, davacının 01.04.2010-15.12.2012 tarihleri arasında haftada yedi gün 08.00-19.00 saatleri arasında çalıştığı sonucuna varılmıştır. Dosya kapsamındaki Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarından davacının sadece ...’te değil, aynı işverenin ..., ... ve ...’da bulunan farklı işyerlerinde çalışmasının bulunduğu tespit edilmektedir. Davacı taraf da dava dilekçesinde açıkça, işyerinde sondaj işlerinden sorumlu olduğu için ..., ..., ..., ..., ..., ... bölgelerine gidip buralarda çalıştığını ve fazla çalışma yaptığını ileri sürmüştür. Davacı tanıkları davacı ile ...’te birlikte çalıştıklarını ifade ettiğine göre, davacı tanıklarının davacının farklı işyerlerinde geçen çalışmaları ile ilgili olarak bilgi sahibi olması beklenemez. Mahkemece eksik inceleme ile karar verilmesi yerinde görülmemiştir. Bu itibarla öncelikle tanıkların anlatımı ile Kurum kayıtları arasındaki çelişkili giderilmeli, tanıkların davalı işverene ait hangi işyerinde davacı ile birlikte çalıştığı belirlenerek davacının çalışma düzenini bilen kişiler olup olmadığı netleştirilmeli, oluşacak sonuca davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı yönünden dosya kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirilerek karar verilmelidir.
Kabule göre de, yargılama sırasında dinlenen davacı tanıkları davacının ayda iki hafta tatilinde dinlendiğini ifade etmiştir. Dosya kapsamından, davacının sadece fazla çalışma ücretinin tahsilini talep ettiği anlaşılmaktadır. Bilirkişi raporunda, sadece fazla çalışma ücreti hesabı yapılması yerinde ise de, yapılan hesaplama, bilirkişinin kabul şekli ile uyumlu değildir. Raporda bir taraftan davacının ayda iki hafta tatilinde çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılacağı ifade edilmiş, diğer taraftan davacı her hafta tatilinde çalışmış gibi değerlendirme yapılarak, günlük 7,5 saati aşan çalışma süresi (her hafta için) haftalık fazla çalışma süresine eklenmek suretiyle sonuca gidilmiştir.
3-Aylık ücretin miktarı taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık konusudur.
Davacı dava dilekçesinde, ücreti asgari ücretten fazla olmasına rağmen işverence asgari ücret olarak gösterildiğini, 2008 yılı ücretinin net 900 TL olduğunu ifade etmiş, ancak fesih tarihi olan 2012 yılındaki ücret miktarını açıklamamıştır. Mahkemece davacının fesih tarihi olan 15.12.2012 tarihindeki son brüt ücretinin 1965,50 TL olduğu kabul edilerek hesaplanan alacaklar hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanığının anlatımına göre davacının son net ücretinin 1700 TL olduğu kabul edilmiş ise de, ücretin miktarını ispat yükü davacıya aittir. Bir vakıayı ileri süren taraf, onu ispat ile yükümlüdür. Bu yönden bakıldığında, aslolan iddia ve taleptir. Hal böyle olunca iddia ve talep dikkate alınmadan, doğrudan delile göre sonuca gidilmesi isabetli değildir. Ayrıca özellikle fazla çalışma ücreti gibi dönemsel ücrete göre olarak hesaplanan alacaklarda, davacının 2008 yılında aldığını ileri sürdüğü ücret miktarı ile sınırlı olarak değerlendirme yapılmalı, bu miktarın ispat edilip edilmediği göz önünde bulundurularak sonuca gidilmelidir. Eksik inceleme ve hatalı hukuki değerlendirme ile karar verilmesi yerinde değildir.
Temyiz edilen kararın açıklanan sebeplerle bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.