MAHKEMESİ : Tavşanlı Kadastro Mahkemesi
TARİHİ : 30/09/2014
NUMARASI : 2014/69-2014/124

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı A.. Y.. ile davalılardan Hazine ile Orman Yönetimi vekilleri tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kadastro sırasında Eseler köyü .... ada 100 parsel sayılı 12788.84 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, mera olarak sınırlandırılmıştır.
Davacı gerçek kişi, taşınmazın bir bölümünün kendisine ait tarım alanı olduğunu ileri sürerek dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kabulüne ve çekişmeli parselin tespitinin iptali ile bilirkişi krokisinde (A) harfi ile gösterilen 7740.36 m2"lik bölümünün tespit gibi mera niteliği ile E.. K.. adına, (B) harfi ile gösterilen 5048.48 m2"lik bölümünün davacı adına tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm Hazine tarafından taşınmazın (B) harfli bölümüne yönelik olarak temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 25.05.2010 tarih ve 2010/2898 - 6948 sayılı kararı ile bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma kararında özetle; "Çekişmeli taşınmazın batı yönden Dazlaktepe - Zindan Devlet Ormanına bitişik olduğu, buna rağmen, Orman Yönetiminin davadan haberdar edilmediği, dava tarihinden önce yapılıp kesinleşen bir orman kadastrosunun olup olmadığının araştırılmadığı, mahkemece yapılan mera araştırmasının yetersiz olduğu hususlarına değinilmiş ve çekişmeli taşınmaz için orman araştırılması yapılması, orman olmadığının tespiti halinde ise, taşınmazın mera olup olmadığının kesin biçimde belirlenmesi" gereğine değinilmiştir
Mahkemece bozma kararına uyularak yapılan yargılama sonucu; davanın kabulüne ve çekişmeli parselin tespitinin iptali ile bilirkişi krokisinde (A) harfi ile gösterilen 5048.48 m2"lik bölümünün davacı adına tapuya tesciline, (B) harfi ile gösterilen 7740.36 m2"lik bölümünün tespit gibi mera niteliği ile E.. K.. adına tapuya tesciline karar verilmiş, hüküm Hazine ve Orman Yönetimi tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesi üzerine yerel mahkeme hükmü Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 04.07.2013 tarih ve 2013/5123 - 7594 Esas ve Karar sayılı ilâmı ile bozulmuştur.
Hükmüne uyulan Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 04.07.2013 tarih ve 2013/5123 - 7594 Esas ve Karar sayılı bozma ilâmında özetle; “Davacı adına tapu kaydı ile tespit edilen ve dava konusu taşınmaza sınır olan 49 parsel sayılı taşınmazın tespitine esas tutulan 20.02.1945 tarih ve 68 sıra 82 cilt 119 sayfa numaralı tapu kaydının kuzey ve batı sınırları mera, güney sınırı ise mezarlık okumakta olup; tapu kaydı genişletilmeye elverişli sınırlar içermektedir. Değişebilir sınır yönünde de eylemli olarak mera yer aldığından, tapu kaydının kapsamının 3402 sayılı Kadastro Kanununun 20/C maddesi uyarınca miktarına değer verilerek belirlenmesi zorunludur. Dayanak tapu kaydının miktarı 6190 m²"dir ve davacı adına bu tapu kaydına dayanarak 6190 m²"lik 49 parsel tespit edilmiştir. Çekişmeli taşınmaz, 41 sayılı mezarlık, ... ada 1 parsel sayılı orman ve 50 sayılı mera parselleri ile çevrilidir. Tapu kaydı, lehe olduğu kadar aleyhe de delil oluşturur. Değişebilir sınırlı kayıtların kapsamlarının miktarına değer verilerek belirlenmesi zorunludur. Hal böyle olunca, kayıt miktar fazlasının taşınmazın sınırında bulunan meradan açıldığının kabulü gerekir. Bütünüyle miktar fazlasını oluşturan dava konusu parselin mera’ya elatılarak edinildiği ve süresi ne olursa olsun zilyetlikle kazanılamayacağı düşünülerek, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulüne karar verilmesi usûl ve kanuna aykırıdır. Kabule göre de; mera niteliği ile tespit edilen taşınmazın mera olarak sınırlandırılmasına karar verilmesi gerekirken, köy tüzel kişiliği adına tesciline karar verilmesi de doğru değildir.” denilmiştir.
Mahkemece bozma ilâmına uyularak yapılan yargılama sonunda; davanın reddine ve dava konusu Kütahya ili, Emet ilçesi, Eseler köyü, Garaş mevkii 123 ada 100 parsel sayılı taşınmazın mera vasfıyla sınırlandırılmasına ve özel siciline kaydedilmesine karar verilmiş, hüküm davacı A.. Y.. vekilerince hükmün usûl ve kanuna aykırı olduğu, davalı Hazine ve Orman Yönetimi vekillerince ise, ücreti vekâlet yönünden temyiz edilmiştir.
İncelenen dosya kapsamına, ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince işlem yapılarak hüküm kurulmuş olduğuna göre, mahkemece verilen kararda bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, reddedilen davada kendilerini bir vekil ile temsil ettiren davalılar lehine ücreti vekalete hükmedilmesi gerekirken bu hususun gözetilmemesi doğru değil ise de, bu yanılgının giderilmesi hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu nedenle, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi"nin 3/2. maddesine göre müteselsilen sorumlu olan davalılar aleyhine açılan ve reddedilen davada, ret sebebi ortak olan davalıların tümü aleyhine tek vekâlet ücretine hükmedilmesi gerekeceği ve 3402 sayılı Kanunun 31/3. maddesi gereği hakkaniyete uygun maktu bir bedelin mahkemece takdiri edilebileceği hususları gözönünde tutularak, hüküm fıkrasının 6. bendi olarak "Davalı Orman Yönetimi ve Hazine kendilerini vekil ile temsil ettirdiklerinden 300.-TL vekâlet ücretinin davacıdan tahsili ile 1/2"si olan 150.-TL"nin davalı Orman Yönetimine, 1/2"si olan 150.-TL"nin de davalı Hazineye verilmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK"nın 438/7. maddesi gereğince düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 11/06/2015 günü oy birliği ile karar verildi.