Sanık ...’in nitelikli cinsel saldırı ve yağma suçlarından yapılan yargılaması sonucunda atılı suçlardan mahkumiyetine dair İzmir 6.Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 28.03.2017 gün ve 2017/22 Esas, 2017/111 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15.Ceza Dairesinin 05.06.2017 gün ve 2017/2221 Esas, 2017/1319 Karar sayılı hükmünün sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 04.10.2018 gün ve 2018/6673 Esas, 2018/5754 sayılı bozma kararıyla ilgili olarak İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 15.Ceza Dairesi tarafından direnme kararı verilerek vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan 17.01.2019 gün ve 2018/2681 Esas, 2019/83 Karar sayılı ilamın sanık müdafisi tarafından temyiz edilmesi üzerine 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38.maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10.maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Dairemizce verilen bozma kararı usul ve kanuna uygun olup, Bölge Adliye Mahkemesince anılan ilama yönelik kurulan 17.01.2019 gün ve 2018/2681 Esas, 2019/83 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülmediğinden Reddiyle, 5271 sayılı CMK’nın 307/3-c.3 maddesine istinaden anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.