MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak

... ... ile ... aralarındaki mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak davasının kabulüne dair Isparta Aile Mahkemesinden verilen 09.06.2011 gün ve 413/520 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, evlilik birliği içinde edinilerek davalı adına trafik siciline tescil edilen 06 AD 8445 plakalı aracın alımına vekil edeninin gerek maaş geliri gerekse de bilezikleriyle katkıda bulunduğunu açıklayarak fazla hakları saklı tutularak 1000 TL.nin faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiş; 11.04.2011 tarihinde harçlandırdığı ıslah dilekçesiyle talebini 22.000 TL.ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, vekil edeninin kazancının daha fazla olduğunu, nizalı aracın alım bedelinin vekil edeni adına kayıtlı önceki aracın satışından gelen bedel, Oyakbank’tan alınan kredi ve bir kısım yakınlardan alınan borçla ödendiğini, davacının katkısı bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece davanın kabulüne, nizalı aracın yarı değeri 11.000 TL.nin karar tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan alınmasına karar verilmiştir. Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya arasında bulunan nüfus aile kayıt tablosuna göre; taraflar 05.07.1988 tarihinde evlenmiş, 15.06.2010 tarihinde kesinleşen boşanma ilamıyla evlilik birliği son bulmuştur. Başka mal rejimi seçildiği ileri sürülmediğine göre, eşler arasında 01.01.2002 tarihine kadar 743 sayılı MK.nun 170.maddesi uyarınca “mal ayrılığı”, bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar ise 4721 sayılı TMK.nun 202.maddesi hükmü uyarınca yasal “edinilmiş mallara katılma” rejimi geçerlidir. Eşler arasındaki mal rejimi TMK.nun 225/2.maddesi uyarınca boşanma davasının açıldığı tarih itibariyle sona ermiştir.
Dava konusu araç 06.10.2003 tarihinde satın alma yoluyla davalı adına trafik siciline tescil edilmiştir. Evlilik birliği içinde ve 01.01.2002 tarihinden sonra edinilen malvarlığına ilişkin olarak iddianın ileri sürülüş şekline göre tarafların değer artış payı veya katılma alacağı söz konusu olabilir. Davacı taraf kişisel malı bilezikleriyle de katkıda bulunduğunu, davalı taraf ise kişisel malı önceki aracının satışından gelen bedelin nizalı aracın alımına sarfedildiğini öne sürmüşler ise de, taraflar bunlara ilişkin iddialarını kanıtlayamadıklarına göre, nizalı aracın TMK.nun 222/son maddesi hükmüne göre edinilmiş mal olduğu ve davacının taraflar arasında edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli bulunduğu dönemde davalı koca adına satın alma suretiyle edinilen araçta katılma alacağı bulunduğunun kabulü gerekir. Davanın katılma alacağı isteği niteliğinde olduğu göz önüne alındığında, kural olarak davalının edinilmiş malının toplam değerinden bu mala ilişkin borçlar ve varsa kişisel malının çıkarılmasından sonra kalan artık değerin (TMK.231) yarısı üzerinden taleple bağlı kalınarak hüküm kurulmalıdır. Somut olayda mahkemece yapılacak iş; mal rejiminin sona erdiği tarihin belirlenmesi bakımından boşanma dosyasının getirtilmesi, nizalı aracın evlilik birliği içinde satın alındığı iddiasının denetlenmesi, Oyakbank Samsun şubesinden çekildiği bildirilen kredi evraklarının getirtilerek ödeme sürecinin evlilik birliği içinde tamamlanıp tamamlanmadığının tespiti, bundan ayrı dava konusu aracın muhtelif dönemlere ait vergi borçları nedeniyle trafikten men edildiği bildirildiğine göre, mal rejiminin sona erdiği tarih itibariyle varsa kredi ve sair borçların artık değer hesabında nazara alınması ve sonucuna göre bir hüküm kurulmasıdır. Eksik incelemeyle karar verilmiş olması doğru değildir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle usul ve yasa hükümlerine uygun bulunmayan hükmün 6100 sayılı HMK.nun Geçici 3.maddesi yollamasıyla HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, HUMK.nun 388/4 (HMK.m 297/ç) ve HUMK.nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 18,40 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine 17.05.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.