Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, 5510 sayılı Yasanın 5510 sayılı Yasanın 4/1-b maddesi kapsamında 06.11.2009-21.04.2011 tarihleri arası sigortalı sayılması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddinde karar verilmiştir.
Hükmün, davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.


01.11.1988- 30.11.1995 ve 28.05.1998-06.11.2009 tarihleri arasında tuhafiye faaliyetinden dolayı vergi kaydı, 18.04.2011 tarihli Bağ-Kur sigortalılık belgesine göre, 11.06.1998 tarihinden devam eder şekilde ... ve 11.06.1998 tarihinden devam eder şekilde sicil kaydı olan ve 1479 sayılı Yasa kapsamında sigortalılık tescili 06.08.1990 varide tarihli giriş bildirgesi ile 01.11.1988 tarihi itibariyle yapılan, 10.06.2014 tarihli sigortalılık bilgilerine göre 01.11.1988- 06.11.2009 tarihleri arası sigortalı kabul edilen davacı, 5510 sayılı Yasanın 5510 sayılı Yasanın 4/1-b maddesi kapsamında 06.11.2009-21.04.2011 tarihleri arası sigortalı sayılması gerektiğinin tespitini istemiş, Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağı, 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 4. ve devamı maddeleridir.
5510 sayılı Yasanın 4. maddesinin 1. fıkrasında “Bu Kanunun kısa ve uzun vadeli sigorta kolları uygulaması bakımından;
b) Köy ve mahalle muhtarları ile hizmet akdine bağlı olmaksızın kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlardan ise;
1) Ticarî kazanç veya serbest meslek kazancı nedeniyle gerçek veya basit usûlde gelir vergisi mükellefi olanlar,
2) Gelir vergisinden muaf olup, esnaf ve sanatkâr siciline kayıtlı olanlar, sigortalı sayılırlar.” düzenlemesine yer verilmiştir.
Anılan düzenleme ve devamındaki “Sigortalılığın Başlangıcı” başlığını taşıyan 7. madde hükümlerine göre, “...kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlar” olarak nitelendirilen çalışanlardan “gerçek ve basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar” için mükellefiyetin başlangıç tarihinden, “kendi adına ve hesabına bağımsız çalışmakla beraber gelir vergisinden muaf olanlardan “esnaf ve sanatkarlar siciline kayıtlı olanlar” kayıtlı oldukları tarihten itibaren sigortalı sayılmaktadırlar.
Hâl böyle olunca, 18.04.2011 tarihli Bağ-Kur sigortalılık belgesine göre 11.06.1998 tarihinden devam eder şekilde sicil kaydı görünen davacı yönünden, 06.11.2009-21.04.2011 tarihleri arasındaki dönemde yukarıda anılan yasal düzenlemeler kapsamında zorunlu sigortalılık şartlarının irdelenmesi gerekir. İhtilaf konusu dönemde davacının kendi nam ve hesabına çalışıp çalışmadığı, yapılan işin vergi muafiyeti kapsamında kalıp kalmadığı tespit edilerek, yöntemince ve re’sen araştırma yapılarak, 1479 sayılı Yasa ve 5510 sayılı Yasanın 4. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi kapsamında sigortalı olarak kabul edilmesi gereken süre, kuşku ve duraksamaya neden olmayacak şekilde belirlenerek varılacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin, eksik araştırma ve inceleme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 23.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.