MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki istirdat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine; mahkemece 01/09/2021 tarihli ek kararla temyiz talebinin reddine karar verilmiş, davalı tarafından ek kararın da temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
YARGITAY KARARI
Davacı; elektrik enerjisi ihtiyacını davalı şirketten temin ettiğini, Danıştay 13. Dairesinin 06/04/2011 tarihli ve 2008/2695 E. 2011/1368 K. sayılı ilamı ile EPDK"nın 875 sayılı kararının iptaline karar vermesi nedeniyle perakende satış hizmet (PSH) bedelinin nispi ücret olarak tahsilinin hukuki dayanağının ortadan kalktığını; bu nedenle, 2007 Haziran döneminde davalı şirketin fazladan PSH bedeli tahsil ettiğini ileri sürerek; şimdilik 5.501,17 TL"nin, ödeme tarihinden itibaren kamu alacaklarına uygulanan gecikme zammı ve KDV’si ile birlikte davalı şirketten tahsilini talep etmiştir.
Davalı; elektrik faturalarının Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu tarafından onaylanan tarifelere uygun olarak tahakkuk ettirildiğini, davaya konu edilen iptal kararının perakende satış lisansı sahibi tüzelkişiler dışındaki tedarikçilerden elektrik satın alan serbest tüketicilerle ilgili olduğunu; davaya konu fatura döneminde serbest tüketici olması nedeniyle ikili anlaşma ile kendi seçtiği tedarikçiden elektrik satın alma imkanını kullanmayan davacı için iptal kararının uygulanmasının mümkün olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Bozma kararına uyan mahkemece; davanın reddine dair verilen karar, davacı vekilinin temyizi üzerine Dairece verilen 25/03/2021 tarihli ve 2020/2645 Esas 2021/3095 Karar sayılı kararıyla; “...Buna göre, mahkemece; hükmüne uyulan bozma kararı gereğince inceleme yapılması ve bu bağlamda davacı şirket tarafından Haziran 2007 döneminde davalı şirkete ödenen 4.662,01 TL PSH bedelinden, hizmetin bir ücret karşılığı verilmesi gerektiği gözetilerek, EPDK tarafından davacı şirketin de dahil olduğu abone grubu için sonradan belirlenmiş olan 4,16 TL maktu ücretin mahsup edilmesi ve böylece belirlenen tutar üzerinden davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeler ile davacı yararına oluşmuş olan her iki türden usuli kazanılmış hakkın ihlal edilerek istemin tümden reddine karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
Kabule göre de, uyuşmazlığın özel veya teknik bilgiyi gerektirmesi nedeniyle görüşüne başvurulan bilirkişinin, hukuki konularda görüş bildiren ve yanılgılı değerlendirmeler içeren raporunun hükme esas alınmış olması da doğru değildir. ” gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda; davanın kısmen kabulü ile 4.657,85 TL PSH bedelinin davalı şirketten alınarak davacıya ödenmesine, alacağa dava tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiş, mahkemece 01/09/2021 tarihli ek kararla hükmün kesin olduğundan bahisle temyiz talebinin reddine karar verilmiş, ek karar da davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1)Davalı tarafın ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; HUMK"nın 427/2. maddesinde, miktar veya değeri belirli bir tutarın altında kalan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu hükme bağlanmıştır.
5219 ve 5236 sayılı yasalar ile HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01/01/2021 tarihinden itibaren 4.270 TL"ye çıkarılmıştır.
Her ne kadar, mahkemece kararın kesin olarak verildiği belirtilmiş ise de, kararın değer yönünden kesinlik sınırı içerisinde kalmadığı açıktır.
Kesin olmayan bir karara ilişkin olarak mahkemece kararın kesin olduğunun yazılması ve bu kararın temyizine ilişkin dilekçenin kararın kesin olduğundan bahisle red edilmesi yok hükmünde olup, hukuki sonuç doğurmaz.
Hal böyle olunca mahkemece; verilen kararın kesin olduğundan bahisle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine dair ek karar kaldırılarak, davalı vekilinin esasa yönelik temyiz incelenmesine geçilmiştir.
2) Davalı tarafın asıl karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle mahkemece verilen ek karar kaldırılmasına, ikinci bentte açıklanan nedenlerle hükmün ONANMASINA, 258,90 TL bakiye temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 6100 sayılı HMK"nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 11/11/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.