Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8345 Esas 2022/3360 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 30.05.2018 tarih ve 2016/96 E. - 2018/849 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 13.10.2020 tarih ve 2018/2105 E. - 2020/871 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili: davacının davalı banka ile 2011 yılında ticari kredi imzaladığını, kredi için 01.10.2011 tanzim, 01.07.2013 ödeme tarihli, 1.000.000.- TL'lik bono verdiğini ve ayrıca davalı lehine ipotek tesis edildiğini, davacının 2013 yılı Nisan ayında kredi kullandığını, kredinin kapatılma tarihinin 2014 yılı Nisan ayı olduğunu, davacının 2013 yılı 10. ayında ödeme darboğazına girmesi nedeniyle davalının krediyi geri çağırmadan Gaziantep 3. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 2013/268 D. İş sayılı dosyası ile bonoya dayalı olarak 350.000,00 TL'lik ihtiyati haciz kararı aldığını, davacının ihtiyati haciz kararını öğrenmesi üzerine 24.10.2013 tarihinde saat 15.50'de 220.000,00 TL, 25.10.2013 tarihinde saat 14.19'da 20.000,00 TL yatırarak kredi borcunu fazlasıyla ödediğini, ancak para yatırıldıktan sonra aynı tarihte davacı bankanın Gaziantep 7. İcra Müdürlüğü'nün 2013/4557 esas sayılı dosyası ile davacı şirket ve aval veren diğer kişiler aleyhine toplamda 366.457,67 TL'lik takip başlattığını, borç muaccel hale gelmeden ödendiğini ileri sürerek takip nedeniyle davacının borçlu olmadığının tespitine, alacağın %20'si oranında kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; banka kayıtları incelendiğinde 220.000,00 TL'lik ödemenin 24.10.2013 tarihinde saat 17:08'de, 20.000,00 TL'lik ödemenin 25.10.2013 tarihinde saat 14:18'de hesaba geçtiğini, ödemenin Eft ile yapıldığını ve bu nedenle işlem saatine göre değil, paranın müvekkilleri bankanın hesabına geçtiği tarihe göre belirlenmesi gerektiğini, davanın istirdat davası olduğunu, takipten sonra ödeme yapılması nedeniyle takip dosyasında başkaca bir işlem yapılmadığını ve dosyanın takipsiz bırakıldığını, hak düşürücü sürenin geçtiğini beyan ederek davanın usulden ve esastan reddini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında 01.10.2011 tarihinde 1.250.000,00 TL kredi limitli Genel Kredi Sözleşmesi imzalandığı ve davacının bir kısım krediler kullandığı, davacının takip tarihi itibariyle 24.10.2013 tarihinde davalıya yapmış olduğu 220.000.- TL'lik Eft ile nakdi krediden kaynaklı borcu kalmadığı, söz konusu krediden kaynaklı olarak kullandırılan gayrinakdi krediden kaynaklı borcunun kapandığının sabit olduğu, davalının icra dosyasında davacının borçluluk sıfatını sonlandıracak bir işlem yapmadığından davada hukuki yarar bulunduğu, davalının kötüniyetli olduğunun ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, Gaziantep 7. İcra Müdürlüğü'nün 2013/4557 Esas sayılı dosyası nedeniyle borçlu olmadığının tespitine, davacının kötüniyet tazminatı talebinin reddine karar verilmiş, karara karşı taraf vekilleri istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; davacının Gaziantep 7. İcra Müdürlüğü'nün 2013/4557 Esas sayılı dosyasından kaynaklanan borcunun bir kısmını takip tarihi olan 24.10.2013 tarihinde, bir kısmını da 25.10.2013 tarihinde ödediği, icra dosyasından kaynaklanan borç ödendiği halde icra dosyası halen derdest olduğundan mahkemece davacının menfi tespit talebinin kabulüne karar verilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmadığından davalı vekilinin istinaf başvurusunun reddine, davalının kötüniyetli olduğunu gösteren herhangi bir delil bulunmadığından davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 18.774,52 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.