Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, 5080 ada 2 parsel sayılı taşınmazdaki 7 nolu bağımsız bölümü davalının haksız olarak işgal ettiğini ileri sürerek, el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, müdahale olgusunun sabit olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmazdaki bağımsız bölüme elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 7 nolu bağımsız bölümün dava dışı O.K.r adına kayıtlı iken cebri satış yoluyla 15.9.2006 tarihinde dava dışı ismet Y."a bu şahıstan da 26.7.2007 tarihinde satış yoluyla davacıya temlik edildiği, taşınmazın 1.1.2006 tarihli kira sözleşmesi ile O. K.r tarafından davalıya kiralandığı ve davalının kira bedellerini dava dışı O.a ödediği, kira sözleşmesinin yapıldığı tarihte O.un taşınmazın maliki olup, anılan sözleşmeye davacının karşı çıkmadığı, ancak sözleşmenin kendisini bağlamayacağını belirterek eldeki davayı açtığı görülmektedir.
Ne varki, çekişme konusu taşınmazda dava dışı önceki malikler tarafından kiracı olan davalıya satın almadan dolayı 6570 Sayılı Yasaya göre çekilmiş bir uyarı bulunmamaktadır.Bu durumda davalı ile yapılan kira sözleşmesinin ayakta olduğu anlaşıldığından davalının taşınmazı kullanımının haksız olduğunu söyleyebilme olanağı yoktur.
Hal böyle olunca, davacının kira sözleşmesinden doğan haklarının saklı olduğu gözönüne alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, davacının kira sözleşmesine icazeti olmadığı ve davalının fuzuli şagil olduğundan bahisle davanın kabulüne karar verilmiş olması isabetsizdir. Davalının temyiz itirazları yerindedir. kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü H.U.M.K."nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 24.11.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.