Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8312 Esas 2022/3363 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 21.02.2019 tarih ve 2018/723 E- 2019/135 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 01.10.2020 tarih ve 2019/771 E- 2020/890 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; dava dışı Seven Star Limited Şirketi tarafından çarpan farkında hata olduğu iddiasıyla Konya 2. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 2014/491 Esas 2016/508 Karar sayılı dosyasıyla davacı hakkında alacak davası açıldığını, davanın kabulü üzerine davacının Samsun 9. İcra Müdürlüğü'nün 2016/122176 Esas ve Konya 4. İcra Müdürlüğü'nün 2016/6786 Esas sayılı dosyalarında toplam 489.670,78 TL ödeme yapılmak zorunda kalındığını, taraflar arasındaki İHDS’nin 7.4 maddesine göre devir tarihinden önceki dönemdeki işlemlerden doğan borçlardan davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek fazlaya dair haklar saklı kalmak kaydı ile şimdilik 20.100.-TL'sinin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile ödenmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; Borçlar Kanunu’nun 73. maddesine göre 2 yıllık zamanaşımını süresinin dolduğu, İHDS'nin 7. maddesine göre TEDAŞ'ın sorumlu olması için söz konusu olayın dağıtım faaliyetinin davalı tarafından yürütüldüğü dönemde gerçekleşmesi gerektiğini, İHDS ile işletme hakkının davacıya devredildiği 24/07/2006 tarihinden sonraki işlem ve eylemlerden davalının sorumlu olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; davaya dayanak ilamdaki alacağın dava dışı Seven Star ... Şirketi ile davacı arasında 24/02/2009 tarihinde imzalanan elektrik abonelik sözleşmesine dayanılarak 24/02/2009-25/12/2012 tarihleri arasında fazladan tahsil edilen tutarın tahsili istemine ilişkin olduğu ve alacağın taraflar arasında imzalanan İHDS tarihinden sonraki döneme ait olduğu, İHDS'nin 7.4 ve 7.6 maddeleri gereğince işletme hakkı devir sözleşmesinin imzalanmasından sonraki sorumluluğun davacıya ait olduğunun kararlaştırıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; İHDS'nin 4.7 ve 4.6 maddeleri uyarınca 24/07/2006 tarihinden önceki dönemlerde TEDAŞ'ın, 7.4, 7.5 ve 7.7 maddeleri gereğince sözleşmeden sonraki işlemlerden ise devralan şirketin sorumlu olduğundan 24/02/2009-25/12/2012 tarihleri arasındaki işlem nedeniyle üçüncü kişi konumundaki aboneden fazladan tahsil edilen elektrik bedelinden davalı TEDAŞ'ın sorumlu olmadığı, davacının bu nedenle yaptığı ödemeyi davalıdan talep edemeyeceği, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin 13/04/2016 tarih ve 2016/2239 Esas 2016/4044 Karar sayılı emsal kararının bu doğrultuda olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.