Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7043 Esas 2022/3243 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 23.05.2018 tarih ve 2017/218 E- 2018/225 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 12.06.2020 tarih ve 2019/103 E- 2020/470 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalılardan ...’ın diğer davalı kuruma 2015/93954 numaralı başvurusu ile ‘‘BİREBİR SINAV 1e1’’ ibareli marka başvurusunun 16 ve 41 nice sınıflarında tescili talebinde bulunduğunu, yayına karşı yapılan itirazın reddedilmesi üzerine Türk Patent ve Marka Kurumu Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kuruluna yapılan ititazlarının 2017-M-3743 sayılı karar ile reddedildiğini, davalının ‘‘BİREBİR SINAV 1e1’’ ibareli marka başvurusunun, davacının SINAV ibareli markaları ile iltibas oluşturduğunu, birebir aynılığa varan benzerlikte olduğunu ileri sürerek, 2017-M-3743 sayılı YİDK kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ..., davacının ‘‘SINAV’’ ibareli markalarının tarafına ait ‘‘BİREBİR SINAV 1e1’’ markasına benzer olduğunun iddia edildiği, tarafına ait markada sınav ibaresinin esas unsur olmadığı sınav kelimesinin sektördeki genel anlamıyla yer aldığı, esas unsurun bu ibare olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, tescilli bir marka ile başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede görsel, sescil ve anlamsal benzerlik olup olmadığının tespitinde her iki işaretin ayırt edici ve baskın unsurları nazara alınarak münferit unsurlardan ziyade bütünü itibariyle bıraktıkları izlenimin nazara alınması gerektiği, davacının SINAV ibareli markalarının asıl ve ayırt edici unsurunun SINAV ibaresinden oluştuğu, anılan kelimenin 16 ve 41. sınıftaki ürün ve hizmetler bakımından derhâl ve doğrudan doğruya hizmetlerin cinsini, vasfını veya herhangi bir hâlini belirtmediğinden somut ve soyut olarak ayırt edicilik vasfının bulunduğu, davalı başvurusunun konusu olan işaretin "birebir sınav 1e1" ibaresinden oluştuğu, markalar ve başvuru konusu işaret arasındaki farklılığın anlamsal, görsel ve sescil olarak iki işaret arasında var olan genel izleminden doğan benzerliğin etkilerini geri plâna atmaya elverişli olmadığı, davacının markalarının 16 ve 41. sınıftaki ürün ve hizmetleri içerdiği, bir markanın kullanılmamasının korunmamasını gerektirmediği, başvuru kapsamında yer alan 16 ve 41. sınıftaki ürün ve hizmetlerin tamamına yakınının veya benzerlerinin davacı markalarının kapsamında aynen yer aldığı, diğer taraftan başvuru kapsamındaki ürün ve hizmetlerle aynı dağıtım kanallarına tabi olması, benzer ihtiyaçları gidermeleri, birbirleri yerine ikame edilebilme olanaklarının bulunması ve özellikle işletmesel bağlantılandırma ihtimalinin iltibas kavramı içerisine dahil edilmesi karşısında davalı başvurusu ile davacı markalarının kapsamındaki hizmetlerin aynı tür sayılmalarının zorunlu bulunduğu, normal düzeyde bilgilendirilmiş, makûl ölçüde dikkatli, işaret ve markayı aynı anda görüp detaylarını karşılaştıramayan ve daha önce yararlandığı hizmetlerle ilgili markanın göz ve kulağında kalan izine dayanarak sonraki 16 ve 41. sınıftaki ürün ve hizmet alımlarında aynı markayı
taşıyan ürün ve hizmetlerden yararlanmak isteyen ortalama düzeydeki alıcıların / yararlanıcıların bu marka ve işaretin farklı işletmelere ait iki ayrı marka olduğunu derhâl ve hiç düşünmeden ilk bakışta algılamalarının mümkün olmadığı, anılan ürün ve hizmetlerle ilgili satın alma süresi içersinde davacının SINAV ibareli seri mahiyetteki markalarını taşıyan 16 ve 41. sınıftaki ürün ve hizmetlerden satın almak veya yararlanmak isterken davalının "birebir sınav 1e1" işaretini taşıyan ürün ve hizmetleri satın alma yönünde tercihte bulunabilecekleri, bir kısım alıcıların/yararlanıcıların iki farklı marka karşısında bulunduğunu algılayabilse bile marka ve işaretin birbirleriyle idarî ve ekonomik olarak bağlantılı şirketlere ait olduğu yönünde algılamada bulunulmalarının kaçınılmaz olduğu, davalı başvurusunun, davacı markalarının serisi içerisine sızmış bulunması ve her iki işaretin göz ve kulakta bıraktığı izin bu kabulü zorunlu kıldığı, aksi yöndeki kurum kararlarının hukuka uygun bulunmadığı kanısına ve sonucuna ulaşılarak, YİDK kararın iptali ve hükümsüzlük istemine dair davanın bu yönden kabulüne karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kabulüne Türk Patent YİDK'nın 2017/M-3743 sayılı kararının iptaline, davalı adına tescilli 2015/93954 sayılı markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalılar vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince taraf markalarının asıl unsurunu "SINAV" ibaresinin oluşturduğu, başvuruda baskın ve ön plana çıkan ibarenin bu ibare olduğu, başvuruya eklenen ibarelerin bir ayırt edicilik kazandırmadığı, taraf markaları arasında görsel, işitsel ve kavramsal benzerliğin bulunduğu, emtia ve sınıf benzerliğinin de olduğu, 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi için aranan çifte benzerlik koşulunun gerçekleştiği gerekçesiyle davalılar vekillerinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı TPMK'dan alınmasına, 21/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.