Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1824 Esas 2022/3180 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 02.06.2015 gün ve 2014/596-2015/620 sayılı hükmün (kapatılan) Yargıtay 19. Hukuk Dairesince 09.02.2017 gün ve 2016/117-2017/947 sayılı ilamla bozulması üzerine yukarıda tarih ve sayısı belirtilen direnme kararına ilişkin dava dosyası 02.12.2016 tarih ve 6763 sayılı Yasa'nın 43 ve geçici 4/1. maddesi uyarınca dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin maaş hesabının davalı bankada bulunduğunu, müvekkilinin davalı bankadan ayrıca kredi kartı ve tüketici kredileri kullandığını, davalı banka tarafından müvekkilinin 2013 yılı Ekim ve Kasım ayına ait toplam 3.911,90 TL emekli maaşının hepsine el konulduğunu ileri sürerek yapılan kesintilerin el koyma işleminin yapıldığı tarihten itibaren faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında bankacılık hizmetleri sözleşmesi ve kredi kartı sözleşmeleri bulunduğunu, sözleşmelerde müvekkili bankaya alacağına mahsuben takas mahsup hakkı tanındığını, ayrıca davacının müvekkiline verdiği talimat ile borçlarının hesabından tahsilini talep ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılamaya ve dosya kapsamına göre; davacının davalı bankanın mevduat hesaplı ve kredi hesaplı müşterisi olduğu, davalı bankanın 2013 yılı Ekim ve Kasım aylarında davacının emekli maaşına bloke koyarak kendi alacaklarına mahsup ettiği, sözleşmede buna izin veren hükmün 6502 sayılı Kanun'un 5. maddesi uyarınca haksız şart olduğu, ayrıca emekli maaşının haczedilemeyeceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, kararın davalı vekilince ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 19. H.D.’nin 09/02/2017 tarih, 2016/117 - 2017/947 sayılı kararıyla kararın bozulmasına karar verilmiş, mahkemece, 12.09.2017 tarih ve 2017/343 - 2017/598 K. sayılı kararı ile önceki kararda direnilmesine ve davanın kabulüne karar verilmiştir.
Direnme kararının, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 19. H.D.’nin 31.01.2018 tarih 2017/5324-2018/304 sayılı kararı ile bozma kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 14.12.2021 tarih 2018/(19)11-365 E. 2021/1661 K. sayılı kararıyla, mahkemenin direnme kararının uygun olup, davalı vekilinin miktara ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 11. Hukuk Dairesi’ne gönderilmesine karar verilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istek halinde aşağıda yazılı 31,40 TL harcın temyiz eden davalıya iadesine, 20/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.