Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6101 Esas 2022/3172 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 13. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 06.02.2018 tarih ve 2015/846 E- 2018/42 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-esastan kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 13.02.2020 tarih ve 2018/2390 E- 2020/231 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 19.04.2022 günü hazır bulunan davacı vekili Av. ... ile davalı vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili şirketin % 100 oranındaki hissesinin satışına ilişkin hisse satış sözleşmesi ile tamamının Alcen Enerji Dağ. Per. Sat. Hiz. A.Ş.'ye geçmesi suretiyle 30/10/2009 tarihinde özelleştiğini, kamu kurumu statüsünün bu sözleşme ile sona erdiğini sözleşmeden evvel MEDAŞ'ın hisselerinin TEDAŞ'a ait olduğunu, 24/07/2006 tarihinde işlemin temelinin İHDS'ye dayandığını, sözleşme ile bütün sorumluluğun TEDAŞ'a ait olduğunu, bu sözleşmenin 1. maddesi ile 7.4 ve 7.5 maddeleri gereğince 30/10/2009 tarihli hisse devrine kadarki sorumluluğunda TEDAŞ'a ait olması gerektiğini, 17/08/2008 tarihinde meydana gelen iş kazası nedeniyle MEDAŞ tarafından ödenen meblağın davalıdan tahsili gerektiğini, malül kalan Şaban Karaman'ın Çumra Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 06/06/2013 tarihli kararının kesinleştiğini ve icraya konulduğunu, 16/02/2015 tarihinde 192.540,00 TL ödenerek dosyanın kapatıldığını, ayrıca 14/06/2013 tarihinde 1.674,00 TL temyiz harcı ve 4.661,21 TL onama harcı olmak üzere toplam 198.875,21 TL ödediğini, ödediği bedellerin ödenme tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile müvekkiline ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; İHDS'nin 7. maddesi gereğince faaliyetin MEDAŞ tarafından yürütüldüğünü, bu dönemde üçüncü kişinin zararının meydana geldiğini, bu zarardan da davacının sorumlu olduğu, icra dosyasıyla ilgili bildirimde bulunulmadığından davacının yapılan ödemeden faiz ve icra dosyası giderlerinden sorumlu bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacının Çumra Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/349 Esas 2013/327 Karar sayılı ilamına istinaden davalı TEDAŞ'tan dava dışı üçüncü kişilerin zararı nedeniyle icra dosyasında yaptığı ödemeyi işletme hakkı devir sözleşmesinin 7.4 maddesi uyarınca fiili devrin gerçekleştiği 30/10/2009 tarihinden evvel meydana gelmekle davalıdan talep edebileceği, davacının icra dosyasında yapılan ilk hesap yönünden toplam 176.979,02 TL'yi 28/06/2013 tarihinde ödemediği, 2 yıllık bir gecikme ile borcun artmasına neden olduğu, artmasından davadan ve ödeme miktarından haberdar olmayan davalının sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 176.979,02 TL'nin dava tarihinden itibaren işletilecek avans faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, taraf vekilleri istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; olayda iş kazasının 25/09/2008 tarihinde gerçekleşmiş olduğu, hisselerin tamamı davacı MEDAŞ'a ait iken dağıtım faaliyeti kapsamında ortaya çıkan üçüncü kişi alacağından İHDS hükümleri uyarınca artık davalı TEDAŞ'ın sorumlu tutulamayacağı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine; davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile mahkeme kararının kaldırılmasına, davanın esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, işletme hakkı devir sözleşmesinden kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Taraflar arasında akdedilen İHDS'nin 7.4 maddesi uyarınca, dağıtım faaliyetinin davalı tarafından yürütüldüğü dönemde bu faaliyetin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen her türlü iş ve işlemlerin bütün sorumluluğunun davalıya ait olduğu ve yine bu kapsamda üçüncü kişiler tarafından ileri sürülecek talep ve davalardan doğacak her türlü mali yükümlülüğün de davalı tarafından karşılanacağı düzenlenmiştir. Sözleşmenin imzalanmasından sonra ortaya çıkabilecek her türlü cezai ve hukuki sorumluluğun ise MEDAŞ'a ait olacağının kararlaştırıldığı, ancak fiili devir tarihine kadar hisselerin tamamı davacıya ait olduğundan davacı ile davalı MEDAŞ'ın ayrılmaz bir bütün olduğu, her ne kadar 24/07/2006 tarihinde işletme hakkı davalı MEDAŞ'a devredilse de fiili devir tarihine kadar dağıtım faaliyetinin davacı şirket tarafından yerine getirildiği, o halde 30/10/2009 tarihli hisse devir sözleşmesinden önce gerçekleşen olaylardan kaynaklı tazminatlarda da sorumluluğun TEDAŞ’a ait olacağı gözetilerek sonuca varılması gerekirken, Bölge Adliye Mahkemesince yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK'nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmesine, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.