MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve ... aleyhine 17/04/2009 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasından doğan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 21/12/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dava, trafik kazası nedeniyle yaralanma ve desteğin ölümünden dolayı uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, yaralanmalara ilişkin kesin raporların alınması ve kusur oranlarının belirlenmesi için bilirkişi incelemesi yapılmak üzere davacılara verilen kesin süreye uyulmaması nedeniyle istem reddedilmiş; karar, davacılar tarafından temyiz olunmuştur.
Dosya içeriğinden; dava konusu olay ile ilgili olarak Çarşamba Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2008/75 Esas sayılı kamu davasında kusurlu eylemi nedeniyle bir kişinin ölümüne, birden fazla kişinin yaralanmasına yol açmak suçundan yargılanan davalı sürücü ... "nun, ikinci derecede kusurlu bulunarak hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
Borçlar Yasası"nın 53. maddesi gereğince, ceza mahkemesince alınan bilirkişi raporu ile ceza mahkemesinin beraat kararı, hukuk yargıcı yönünden bağlayıcı değilse de ceza mahkemesince belirlenen maddi olgular hukuk yargıcı yönünden de bağlayıcı olup ceza mahkemesi kararının kesinleşmesi durumunda, cezalandırılan davalı hakkındaki hukuk davası reddedilemez.
Eldeki dava dosyasında ve ceza mahkemesindeki dosyada alınan kusur raporları yerel mahkemece yeterli görülmediğinden yeniden üç kişilik bilirkişi kurulundan rapor alınmasına, giderini karşılamaları için davacılara kesin süre verilmişse de, davacıların kesin süre içerisinde bilirkişi ücretini ödememiş olmaları, kusur raporu alınmasından vazgeçmeleri sonucunu doğurur; ancak, istemin tümden reddini gerektirmez.
Ceza dosyasından alınan bilirkişi raporunda davalı sürücü ikinci derecede kusurlu bulunarak cezalandırıldığına ve eldeki dava dosyasında alınan bilirkişi raporunda da davalı sürücü % 25, davacıların desteği ise % 75 oranlarda kusurlu bulunduklarına göre, birbirini doğrulayan iki raporda maddi olgu belirlenmiş olup yeniden rapor alınması gerekmez. Yerel mahkemece açıklanan yönler gözetilerek, belirlenen kusur raporlarına göre değerlendirme yapılması gerekirken, yeniden bilirkişi raporu alınmadığı gerekçesiyle istemin tümden reddedilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
2-Ceza dosyası içeriğinden; davacıların desteğinin ölümü dışında birden fazla kişinin de aynı olay nedeniyle yaralandığı anlaşılmaktadır. Dava dilekçelerinde Ağır Ceza Mahkemesi"ndeki dava dosyasını kanıt olarak gösteren davacılar, ceza dosyasına da dayanarak yaralanmaları nedeniyle manevi tazminat istediklerine göre, kaç gün iş ve güçten kaldıklarına ilişkin kesin rapor alınmasına gerek bulunmamaktadır. Ceza dosyasında alınan doktor raporlarında belirtilen yaralanma dereceleri ile yetinilerek davacıların manevi tazminat istemleri konusunda karar verilebilir.
Yerel mahkemece açıklanan bu yön gözetilmeyerek, kesin raporları alınmadığı gerekçesiyle manevi tazminat istemlerinin tümden reddedilmiş olması doğru olmadığından, karar bu nedenle de bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (1 ve 2) sayılı bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 27/04/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.