Y A R G I T A Y İ L A M I

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İstanbul 21. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/11/2014
NUMARASI : 2013/110-2014/644

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, davacının 01.06.2005- 10.02.2011 tarihleri arasında çalıştığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının davalı işveren nezdinde, 01/06/2005 tarihinden 17/12/2007 tarihine kadar olan sürede ve aynı işveren nezdinde 01/01/2008 tarihinden 10/02/2011 tarihine kadar olan sürede asgari ücretle sigortalı hizmetinin bulunduğunun tespitine, davacının kuruma bildirildiği anlaşılan döneme dair olan hizmet tespiti talebinin ise reddine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır.
Çalışma olgusu her türlü delille ispat edilebilirse de çalışmanın konusu, niteliği, başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.


Somut olayda, davacının bekçi olarak çalıştığını iddia ettiği inşaatın hangi tarihte başlayıp hangi tarihte bittiği araştırılmadan, komşu işyeri tanıkları dinlenmeden yetersiz tanık beyanları ile sonuca gidilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş, öncelikle davacının bekçi olarak çalıştığını iddia ettiği davalıya ait inşaatın hangi tarihte başlayıp hangi tarihte bittiğini ilgili belediyeden sormak, davalı işverenin hangi tarihlerde bu işyerinin sahibi olduğunu tapu sicil müdürlüğü ve belediyeden araştırmak, talep edilen döneme ilişkin dönem bordrosu bulunmadığından Kurumdan sorulmak suretiyle veya zabıta araştırması ile tespit edilecek komşu işyerleri sahipleri veya bu işverenlerin resmi kayıtlarına geçmiş çalışanların beyanlarına başvurmak, davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınıp araştırma genişletilerek tüm deliller birlikte değerlendirilip sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Öte yandan, davacının davalı işveren nezdinde kurumun kabul ettiği sigortalılık süresi olup olmadığı araştırılmadan infazda tereddüte neden olacak şekilde kurumn kabul ettiği sürelerin dışlanmasından bahisle hüküm kurulması isabetsizdir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davalı A.. T.."ya iadesine
08.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.