Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7700 Esas 2022/2841 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 21.11.2018 tarih ve 2017/426 E- 2018/409 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 15.10.2020 tarih ve 2019/477 E- 2020/881 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1975 yılında faaliyete başladığını, kauçuk, bant, transmisyon kayışı, patoz kayışı, lastik levha üretimi yaptığını, "KALE CONVEYOR" ibaresinin 07. ve 17. sınıfta yer alan mallarda tescili için davalı Kuruma başvurduğunu, 2016/78252 kod numarası verilen başvurunun, Markalar Dairesi Başkanlığı'nca 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi uyarınca "KALE" asıl unsurlu markalara dayalı olarak kısmen reddedildiğini, bu karara yaptıkları itirazın ise YİDK tarafından reddine karar verildiğini, oysa müvekkili başvurusu ile redde mesnet markalar arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığını, başvuruya yeterli ayırt ediciliğin kazandırıldığını, tarafların tamamıyla farklı alanlarda iştigal ettiklerini, müvekkilinin söz konusu marka üzerinde üstün ve gerçek hak sahibi olduğunu, 1987 yılından bu yana markasını kullandığını ileri sürerek, YİDK'in 2017-M-7505 sayılı kararının iptaline, tescil işlemlerinin devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kurum vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu,dava konusu başvuru ile redde mesnet markalar arasında, başvuru kapsamından çıkarılan mallar yönünden 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğunu savunarak savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, 2016/78252 sayılı "KALE CONVEYOR+şekil" ibareli marka başvurusu ile redde mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi kapsamında aynılık veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı, davacının başvurusunda "KALE" ibaresinin önünde mavi renkli şekil unsuruna yer verildiği gibi alt kısmında da "CONVEYOR" ibaresinin yer aldığı, bu hususların mesnet markalarda yer almadığından aynı veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik koşulunun oluşmadığı, başvuru markası ile mesnet markalar arasındaki iltibas-benzerlik iddiasının ise 556 sayılı KHK'nın 8. maddesinde sayılan nisbi red sebebi olarak itiraz üzerine gündeme gelebileceği gerekçesiyle davanın kabulüne, 2017-M-7505 sayılı YİDK kararının iptaline karar verilmiştir.
Karar, davalı Kurum vekili tarafından istinaf edilmiştir.
İstinaf Mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi hükmünün uygulanabilmesi için markalar arasındaki benzerliğin iltibasa yol açacağının ayrıca inceleme yapılmasını gereksiz kılacak derecede güçlü ve açık olmasının gerektiği, dava konusu "KALE KONVEYOR+şekil" ibareli başvuru ile redde mesnet "KALE" ibareli markalar arasında bu anlamda bir benzerliğin bulunmadığı, başvuruya bu anlamda yeterli ayırt ediciliğin sağlandığı, markalar arasında iltibas tehlikesi bulunup bulunmadığı hususunun ise ancak 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında tartışılabileceği ve bu davanın konusu olmadığı gerekçesiyle davalı Kurum vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 05/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.