MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 19/04/2017 tarih ve 2016/232 E. - 2017/157 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 05/10/2017 tarih ve 2017/826-2017/865 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkillerinin "KÜLTÜR", "KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ" ve "KÜLTÜR KOLEJİ" esas unsurlu 41.sınıf hizmetleri içeren tanınmış markaların sahibi olduklarını ayrıca KÜLTÜR KOLEJİ, KÜLTÜR ORTAOKULU, KÜLTÜR, KÜLTÜR FEN LİSESİ, KÜLTÜR ANAOKULLARI, KÜLTÜR OKULLARI, KÜLTÜR LİSESİ, KÜLTÜR 2000 KOLEJİ, İKEK ... KÜLTÜR EĞİTİM KURUMLARI gibi tescilsiz markaları kullanarak 41.sınıf hizmetlerin sunumunu da yaptıklarını, KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ ve KÜLTÜR KOLEJİ tanıtım işareti ve markalarının tüm Türkiye"de tanınan, maruf ve meşhur markalar olduklarını, müvekkili İKÜ"nün 1930"lu yıllardan bu yana eğitim hizmeti sunduğunu, KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİNİN 1997 yılında kurulduğunu, kötü niyetli davalı şirketin müvekkili markalarıyla iltibas yaratan ve onlara tecavüz oluşturan "ICA Kanada Kültür ... Lisesi" ibareli, 41.sınıf hizmetleri içeren marka tescil başvurusunda bulunduğunu, müvekkillerince bu başvuruya yapılan itirazın ... tarafından nihai olarak reddedildiğini, kötüniyet, iltibas ve tanınmışlık ile yanıltıcılık ve vasıf bildirme vakıalarına dayalı olarak söz konusu ... kararının iptaline ve davalı adına tescil olunan markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum tarafından yapılan işlemlerin usul ve yasaya uygun olduğunu, davacılar markaları ile başvuru konusu ibare arasında benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı vekili, davacılara ait tescilli markalarla başvuru konusu işaret arasında iltibasa sebebiyet verebilecek derecede benzerlik bulunmadığını, "kültür" ibaresinin 41.sınıf hizmetler bakımından kimsenin tekeline verilemeyeceğini, başvuruda bunun yanında başka ayırt edici unsurlar olduğunu, müvekkilinin kötü niyetli olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, "Kanada Kültür ... Lisesi" ibaresinin dava konusu başvurunun ayırt edici unsuru olduğu, başvuru konusu işaretin de tıpkı davacı markaları gibi odağında "KÜLTÜR" ibaresi yer alacak biçimde oluşturulmuş bulunduğu, buna ek olarak sunulacak hizmetin KANADA menşeili olduğunu gösteren ülke isminin de kelime grubuna eklendiği, başvuru konusu işaretin bu haliyle 41.sınıf hizmetlerin sunumu bakımından oldukça zayıf bir marka olduğu, davacı markalarında asıl ve ayırt edici unsurları oluşturan "KÜLTÜR", "KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ" ve "KÜLTÜR KOLEJİ" ibareleri ile Türkçe karşılığı "Kanada Kültür ... Lisesi" ibarelerinin anlamsal, görsel ve sescil olarak benzer nitelikte oldukları, zira davacı markasının ayırt ediciliğini zayıfta olsa temsil eden veya oluşturan "KÜLTÜR", "KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ" ve "KÜLTÜR KOLEJİ" gibi unsurunun, aynen başvuruya konulduğu ve orada da aynı biçimde ayırt ediciliği temsil eder veya esas ve baskın unsuru oluşturur vaziyette olduğu, "ICA Kanada Kültür ... Lisesi" ibareli başvuruda zayıfta olsa ayırt ediciliği temsil eden "KÜLTÜR" ibaresi yanında yeterli ayırt edicilik sağlayan başka bir ek bulunmadığı, başvurunun, davacının seri nitelikte tescil edilip uzun yıllardan buyana kullanılan KÜLTÜR OKULLARI, KÜLTÜR KOLEJİ veya KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ gibi markalarla sunulan 41.sınıf hizmetlerin, bu kez Kanada menşeeli veya Kanada tarzında sunulduğunu gösterir nitelikte bulunduğu, bu haliyle başvuru konusu işaretin davacının seri markaları arasına sızmış bulunduğunun çok açık olduğu, başvuru kapsamında yer alan 41.sınıf ürün ve hizmetlerin davacı markalarının kapsamındaki ürün ve hizmetlerle aynı türden olduğu, davalının yargılama konusu başvuru dışında "KÜLTÜR", "KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ" ve "KÜLTÜR KOLEJİ" esas ve ayırt edici unsurlu, normal bir marka kullanımı için gerekli olandan oldukça yüksek sayıda marka tescil başvurusunun bulunduğu, bu haliyle davalı başvurusunun, markadan beklenen normal yararlanma ve kullanma amacını aşacak başka amaçlar taşıdığı yönünde şüphe doğduğu, özellikle başvuru konusu işaret için değerlendirme yapılacak olursa davacının "KÜLTÜR", "KÜLTÜR ÜNİVERSİTESİ" ve "KÜLTÜR KOLEJİ" esas ve ayırt edici unsurlu markalarının 41.sınıf hizmetler bakımından Türkiye"de ulaştığı belli seviyedeki bilinirlik ve tanınmışlığından yararlanma ve imaj transferi amaçlı iyi niyetli olmayan bir eylemin ürünü olduğu, bu sebeple tescilinin korunmasının mümkün bulunmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, ..."in 2016-M-3303 sayılı kararının iptaline, davalı adına tescilli markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalılar vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, her ne kadar başvuru konusu ibare ile redde mesnet markalar arasında kısmi bir anlamsal benzerlik bulunmakta ise de 41. sınıf hizmetlerin kullanıcılarının dikkatli ve seçici kişilerden oluştuğu da gözetildiğinde, aralarında görsel ve işitsel benzerlik bulunmayan başvuru ile redde mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığı, davacı tarafa ait markaların 41. sınıf hizmetler yönünden zayıf marka niteliğinde bulundukları, zayıf markaların koruma alanlarının ise daha dar olduğu, somut uyuşmazlıkta da başvuru konusu ibareye yapılan eklerle davacı markalarından yeterince ayırt ediciliğin sağlandığı, davacı tarafa ait markalarla başvuru konusu işaret arasında benzerlik bulunmadığından 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesi koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediğinin somut olay bakımından tartışılmasına gerek olmadığı, yine davacı markaları ile benzerlik taşımayan bir marka başvurusunun kötü niyetli olduğunun da kabul edilemeyeceği gerekçesiyle davalılar vekillerinin istinaf itirazlarının kabulü ile HMK"nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 12/03/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.