Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5764 Esas 2022/6056 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. ... 23. Asliye Ceza Mahkemesinin, 27.11.2007 tarihli ve 2007/314 Esas, 2007/953 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 87 nci maddesinin üçüncü fıkrasının (c) bendi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 6 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2.... 23. Asliye Ceza Mahkemesinin, 27.11.2007 tarihli ve 2007/314 Esas, 2007/953 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 16.12.2020 tarihli ve 2020/17968 Esas, 2020/19165 Karar sayılı ilâmıyla;
"Sanığın yokluğunda verilen kararın CMK'nin 35/3 maddesindeki "İlgili taraf serbest olmayan bir kişi veya tutuklu ise tebliğ edilen karar kendisine okunup anlatılır" hükmüne uygun şekilde tebliğ yapılması gerekli iken, Çankırı E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü bulunan sanığa yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığından sanığın temyiz talebi süresinde kabul edilerek, ... 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.08.2017 gün ve 2007/314 Esas – 2007/953 Karar sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
1) Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-c, 87/1-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece bizzat alınması gerektiği gözetilmeyerek, savunmasının Çankırı 2. Asliye Ceza Mahkemesince talimat yoluyla aldırılması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (F.C.B. v İtalya, No: 12151/86, 28 Ağustos 1991) kararında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK'nin 196/2. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Sanık hakkında hüküm kurulurken öncelikle 5237 sayılı TCK'nin 86/1. maddesi gereğince belirlenecek temel hapis cezasının, sanığın yargılama konusu suçu TCK’nin 6/1-f hükmü kapsamında silahtan sayılan vasıta ile işlediği anlaşılmakla iddianamede gösterilmeyen TCK'nin 86/3-e maddesinin uygulanması ihtimaline binaen CMK’nin 226. maddesi gereği ek savunma hakkı tanınarak yarı oranında artırılması, daha sonra artırım maddesi olan TCK'nin 87/1-c maddesi hükmünün ayrı ayrı, denetime imkan verecek şekilde uygulanması gerekirken; yazılı şekilde TCK'nin 87/1-c maddesi işaret edilerek doğrudan 6 yıl hapis cezası verilmesi suretiyle 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesine aykırı davranılması,
Kabul ve uygulamaya göre;
3) Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,"
Nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. ... 23. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.05.2021 tarihli ve 2021/68 Esas, 2021/561 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 nci maddesinin üçüncü fıkrasının (c) bendi ve aynı maddenin aynı fıkrasının son cümlesi, 62 nci maddesinin fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri; hükmü temyiz etme iradelerinden ibarettir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Şikâyetçi ile sanığın aynı ceza infaz kurumunda bulundukları, olay günü saat 16.20 sıralarında taraflar arasında sigara alış verişi nedeniyle tartışma çıktığı, tartışmanın kavgaya dönüştüğü, kavga sırasında sanığın, şikâyetçinin yüzüne bıçakla vurduğu ve mağduru yüzde sabit iz meydana gelecek şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.
2. Sanığın, üzerine atılı suçlamayı ikrar ettiği belirlenmiştir.
3. Sanığın eylemi neticesinde şikâyetçide meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak; Adlî Tıp Kurumu Başkanlığı ... Adlî Tıp Şube Müdürlüğünce tanzim olunan, 03.04.2006 tarihli; "Meydana gelen yaralanmanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif olmadığı, yüzde sabit ize neden olduıu" görüşünü içerir adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.
4. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (2) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereklerinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle ... 23. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.05.2021 tarihli ve 2021/68 Esas, 2021/561 Karar sayılı kararında sanık ve müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık ve müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.07.2022 tarihinde karar verildi.