Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/6215 Esas 2022/5941 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : Tokat 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 19/02/2020 tarih, 2019/465 Esas ve 2020/91 sayılı kararı ile; sanık hakkında katılana yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçundan TCK’nin 81/1, 35, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına dair karar.
TEMYİZ EDENLER : Sanık müdafii, katılan vekili

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükmün sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyizi üzerine dosyanın yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık müdafinin hükmolunan ceza miktarları itibariyle yerinde görülmeyen duruşmalı inceleme talebinin CMUK'un 318. maddesi uyarınca REDDİNE karar verilmiştir.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ... hakkında katılan ...’e yönelik kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonucuna uygun şekilde suçun niteliği tayin, tahrike ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması değerlendirilip inandırıcı gerekçeler ile reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde bozma nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin meşru savunmaya, suç niteliğine, haksız tahrikin derecesine, katılan vekilinin haksız tahrik indirim nedeni bulunmadığına, cezadan takdire bağlı indirim yapılmaması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle,
Oluşa ve dosya kapsamına göre; katılanın 23/02/2016 tarihli duruşmadaki beyanı, vekili tarafından dosyaya sunulan Gülhane Askeri Tıp Akademisi Komutanlığının 02/02/2016 tarihli rapordaki tespitler, askerlik yükümlülüğünün bulunmadığına ilişkin belge dikkate alındığında ve katılan hakkında tanzim edilen Tokat Devlet Hastanesinin 14/11/2015 tarih ve 1349 sayılı raporunda; katılanın yaralanmasının duyularında veya organlarından birinin işlevini sürekli zayıflattığı, iyileşme olanağı bulunmayan bir hastalığa neden olduğu, duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirmesine neden olduğu belirtildiği halde raporda işlev zayıflaması veya yitirilmesine konu duyu ya da organın, yine iyileşme olanağı bulunmayan hastalığın da belirtilmediği, bu haliyle kesin raporda eksiklik bulunduğu ve katılana ait hükme esas alınan Adli Tıp Kurumunun 11/12/2015 tarihli raporuyla da çeliştiği anlaşılmakla; katılanın sevkinin sağlanarak yaralanmasının iyileşme olanağı bulunmayan bir hastalığa ve duyu/organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflaması ya da yitirilmesine neden olup olmadığı hususunda ilgili Adli Tıp İhtisas Kurulundan rapor aldırılarak sonucuna göre sanık hakkında teşebbüs nedeniyle 9 yıldan 15 yıla kadar hapis cezası öngören TCK'nin 35. maddesi uyarınca bir ceza belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 30.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.