MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ...Müdürlüğü"nü temsilen Muhakemat İl Müdürlüğü aleyhine 20/12/2011 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 04/12/2012 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraf vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının temyiz itirazına gelince;
Dava, haksız fiil nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davaya konu aracına davalı kurum tarafından el konulduğunu, yaklaşık 9 yıl boyunca aracın açık otoparkta muhafaza edildiğini, bu nedenle aracın hurdaya döndüğünü belirterek, araca el konulduğu tarihteki değeri ile hurda değeri arasındaki farkın zarar olarak tazminine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme, davacıya ait araca kaçak şüphesi ile el konulduğunu, davacı hakkında ceza davası açıldığını, yargılama sırasında yapılan ön ödeme ihtarına uyması nedeniyle ceza davasının ortadan kaldırılmasına karar verildiğini, davacının ceza davasında beraat etmediğini, ön ödeme ihtarını kabul etmekle suçu da kabul etmiş sayılacağını, dava konusu aracın özel tertibatlı araç olup özel tertibatının da söküldüğü gerekçeleriyle davanın tümden reddine karar vermiştir.
Dava dilekçesi kapsamından, davaya konu araca kullanılır şekilde el konulmasına karşın, uzunca bir süre açık otoparkta tutularak, kullanılamaz hale getirilmiş olmasından, yani aracın kötü muhafazasından kaynaklanan zararın istenildiği anlaşılmaktadır. Davacının ön ödeme uyarısını kabul ederek ödemede bulunması suçu kabul etmiş anlamına gelmemektedir. Bu nedenle, yazılı gerekçeler ile davanın tümden reddine karar verilmiş olması doğru değildir. Davacının, araca el konulmasında kusurunun bulunması, ancak BK’nın 43 ve 44. maddeleri uyarınca indirim sebebi sayılabilir. Açıklanan nedenlerle kararın bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle davacı yararına BOZULMASINA, davalının temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenle reddine, bozma nedenine göre davacının vekâlet ücretine yönelik temyiz itirazının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/12/2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.