MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı Bakanlığa ait hastanede alt işveren işçisi ve yemekhane görevlisi olarak çalıştığını, fazla çalışma yapmasına ve genel tatillerde çalışmasına rağmen ücretinin ödenmediğini iddia ederek, fazla çalışma ücreti ve genel tatil ücretinin ödetilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı T.C. Sağlık Bakanlığı vekili, davacının alt işveren işçisi olduğunu ve fazla çalışma yapıldığında karşılığının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı Kahvecioğlu Gıda Şirketi vekili, davacının, fazla çalışma yaptığında ve genel tatillerde çalıştığında karşılığının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı T.C. Sağlık Bakanlığı vekili ve davalı Kahvecioğlu Gıda Şirketi vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre Davalı T.C. Sağlık Bakanlığı’nın ve davalı Kahvecioğlu Gıda Şirketi’nin aşağıdaki bentler kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda davacı, davalı Bakanlığa ait Dr. Lütfi Kırdar Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin yemekhane bölümünde alt işveren işçisi olarak çalışmıştır.


Dairemizce aynı gün veya daha önce temyiz incelemesi yapılan değişik mahkemelere ait emsal dosyaların birlikte değerlendirilmesi sonucunda; davacıların 2007-2012 yılları arasında değişik sürelerde Hastanenin yemekhane veya mutfak bölümünde çalıştıkları, her iki taraf tanıklarının ve tarafların beyanları ile dosya içerikleri dikkate alındığında yemekhane işçilerinin hafta içi 5 gün günde 9,5 saat, cumartesi veya pazar günü ise 13,5 saat gündüz çalışması yaptıkları, 9,5 saatlik mesaide 1 saat ara dinlenmesi, 13,5 saatlik mesaide 1,5 saat ara dinlenmesi düşüldüğünde yemekhane işçilerinin haftalık 9,5 saat fazla çalışma yaptıkları sonucuna varılmıştır. Mutfak bölümünde çalışan işçilerin ise haftada 6 gün, günde 10 saat mesai ve 1 saat ara dinlenmesi ile haftada 9 saat fazla çalışma yaptıkları sonucuna varılmıştır.
Mahkemece, yemekhane bölümünde çalışan davacının fazla çalışma alacağının haftalık 9,5 saat yerine 11,5 saat üzerinden hesaplanması isabetsizdir.
3- Mahkemece, 492 sayılı Harçlar Kanunu’nun 13/j maddesine göre davalı Bakanlığın, harçtan muaf olmasına rağmen yargılama giderlerine harç katılarak harçtan sorumlu tutulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek hâlinde ilgiliye iadesine, 25.05.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.