Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/2800 Esas 2022/5266 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1)Silopi 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/01/2015 tarih ve 2014/545 Esas, 2015/107 Karar sayılı kararı ile; sanıkların mağdur ...’i kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/2, 86/3-e, 62. maddeleri uyarınca 187 gün adli para cezası ile cezalandırılmalarına,
2)Silopi 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/04/2015 tarih ve 2014/545 Esas, 2015/107 Karar sayılı kararı ile; sanıkların mağdur ...’i kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/2, 86/3-e, 62. maddeleri uyarınca 187 gün adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair kararları.
TEMYİZ EDENLER : Sanıklar

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanıkların mağdur ...’i kasten yaralama suçundan 13.04.2015 tarihli ek karara yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı TCK'nin 61/8. maddesine göre adli para cezası hesaplanırken, cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi sırasında artırım ve indirimlerin gün üzerinden yapılması, sonuç olarak ulaşılan miktarın TCK’nin 52/2. maddesine göre bir gün için belirlenen miktarla çarpımı sonucu ceza verilmesi gerekirken sanıklar hakkındaki netice cezanın 187 gün adli para cezası olarak belirlenmesi nedeniyle 13.04.2015 tarihli ek karara yönelik mahallinde kanun yararına bozma yoluna başvurulması mümkün kabul edilmiştir.
Sanıkların yokluğunda verilip 12.05.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen 13.04.2015 tarihli hükümlere karşı, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 310. maddesinde gösterilen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 23.06.2015 havale tarihli dilekçesi ile sanıkların yaptığı temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Sanıkların mağdur ...’i kasten yaralama suçundan 26.01.2015 tarihli asıl karara yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14.07.2021 tarih ve 31541 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7331 sayılı Kanun'un 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 251. maddesine eklenen “175 inci maddenin ikinci fıkrası uyarınca duruşma günü belirlendikten sonra basit yargılama usulü uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek, basit yargılama usulünün uygulanamayacağı belirlenerek tebliğnamenin bu husustaki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Oluşa ve dosya kapsamına göre; sınır kapısında tırları ile geçiş için sıra beklemekte olan katılanlar ile sanıkların kardeşleri yaşı küçük Cemal’in arasındaki sollama meselesinden çıkan tartışmada Cemal’in katılanlar tarafından yaralanmış olmasına, bir süre sıradan ayrılmış olan sanıkların kavga olduğunu öğrenip olayın olduğu yere geldiklerinde kardeşlerinin yaralandığını gördüklerini savunmalarına göre; sanıklar lehine 5237 sayılı TCK’nin 29. maddesindeki haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Kabul ve uygulamaya göre de;
5271 sayılı TCK'nin 61/8 ve 52/1. maddelerine göre adli para cezası hesaplanırken, cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi sırasında artırım ve indirimlerin gün üzerinden yapılması, sonuç olarak ulaşılan miktarın TCK’nin 52/2. maddesine göre bir gün için belirlenen miktarla çarpımı sonucu adli para cezası verilmesi gerekirken sanıklar hakkındaki netice cezanın 187 gün adli para cezası olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümleri bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 20.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.