Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8030 Esas 2022/1646 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 15.07.2016 tarih ve 2014/405 E. - 2016/542 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 24.07.2006 tarihli İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin 7.4 . maddesine göre dağıtım faliyetinin TEDAŞ tarafından yapıldığı dönemde bu faliyetin yürütülmesi nedeniyle üçüncü kişilere verilen zarardan davalı TEDAŞ'ın sorumlu olacağının kararlaştırıldığını, bu kapsamda 2001-2002 yıllarında sokak lambaları ile ilgili işlerin yapımı sırasında Türk Telekomünikasyon A.Ş.'ye ait kablolara zarar verildiği gerekçesiyle Türk Telekomünikasyon A.Ş. tarafından Meram Elek. A.Ş. aleyhine Konya 5. İcra Müdürlüğü'nün 2007/168 E. sayılı dosyasında takip başlatıldığını, müvekkilince yapılan itirazın iptali için de Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nin 2012/145 sayılı dosyasında itirazın iptali davası açıldığını ve mahkemenin kabul kararı üzerine icra dosyasına 6.633,80 TL'nin ödendiğini, ayrıca mahkeme kararının temyizi nedeniyle de 239,30 TL onama harcının ödendiğini ve oluşan bu zarardan davalı TEDAŞ'ın sorumlu olduğunu ileri sürerek toplam 6.873,10 TL'nin ödeme tarihinden itibaren avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, öncelikle talebin zamanaşımı nedeniyle reddini, ihale şartnamesi uyarınca davacının talepte bulunamayacağını, yapılan ödemenin TEDAŞ 'ın hisselerinin %100'ünün davalıda bulunduğu tarihte yapıldığını, İHDS'nin 7.1, 7.2 ve 7.3 maddeleri uyarınca davalının açılan davaları TEDAŞ'a derhal bildirmesi gerektiğini, bu yükümlülüğün yerine getirilmemesi nedeniyle de faiz ve ferilerini isteyemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu olayın sözleşmenin 7.4 ve 7.6 maddeleri uyarınca TEDAŞ'ın sorumlu olduğu dönemde gerçekleştiği, sözleşmenin 7.4 maddesinde faaliyetin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen her türlü iş ve işlemlerden, davalı şirketin sokak lambalarının yapımının davalının dağıtım faaliyetini yürütmesi amacıyla yapılmış iş kapsamında olduğu, dava konusu zarar bedelinin ödendiği kişinin taraflar arasında imzalanan sözleşmede taraf olmaması nedeniyle 3.kişi olduğu, zararlar nedeniyle sözleşmede ayrıca bir düzenleme de bulunmadığı, icra dosyasına ödeme yapılmış ise de davanın davalı şirkete ihbar edilmediği, bu nedenle ihbar yükümlüğünü yerine getirmeyen davacının Konya Ticaret Mahkemesinde açılan dava tarihinden sonraki faizler ile icra harç ve masraflarını talep edemeyeceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, 5.532,11 TL'nin 30.12.2013 tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasa'nın 2/2. maddesi gereğince davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 283,42 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 09/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.